Konuşsam sessizlik olur gitsem ayrılık

Merhabalar birazcık tebessüm ve hüzün arası bir kahve yanlızlığında istanbula yağmur yağsa diye düşlerken aklıma bir şiir takıldı....

Bu şiiri eleştirmek mi? gerekir diye düşünndüm...

Şiir düşsel bir yolculuksa neden bu yolculuktaki tınılara başka seslerde ekliyoruz anlayamamakla birlikte kapıdan dönen bu dizelerin paylaşımının insanlara keyifli bir yolculuk yaşatacağına inanıyorum..

Yılmaz odabaşından mı başalamalı yoksa onu seyyah kılan bakış açısından mı? hüznün ve umudun bu nedenli iç içe geçtiği yürek döküşlerine nadir rastlandığına inanıyorum...

Bu yüzden yeşil bir renk olarak yılmaz odabaşını hayatımıza davet etmek istedim. Paylaşmak azaltmaz artık egoizmin hakim olduğu bu zaman kırıntısında hep bir adım önde gitme arzundayız malesef düşünsek ya dünyayı kirletmekten ancak bilgiyle ve paylaşımla vazgeçilir.

Konussam Sessizlik GitsemAyrilik

Resmin rehindir gurbetimde.
Gurbetimde sesleri asindirmis kimliksiz bir kasaba
ve senin kederini islatan o yagmurlar rehin.

Alni özlemle daginik bir aksam getirdim sana.
Sar, büyüt ellerinle, konuk et sicakligina;
konuk et kanatlari kanatilmis kuslar getirdim sana...
Ve aksam, bir kez daha;
saçlarini topla ve dagit sesini rüzgârlara!
"Bir of çeksen karsiki daglar yikilir":
Çekmiyorsun!

Akarsulari imrendiren yüzün de,
sabahçi kahveler de biliyor:
Görüsmeyeli yorgunum
yikik kentler kanadi sevinçlerimle.
Görüsmeyeli ya sen nasilsin,
adim, adresim durur mu defterinde?

Simdi Siirt'te koyun kokulu bir gecedeyim.
Beynimde iklimsiz papatyalar
ve kusatilmis bir aksam duruyor penceremde.
Sokaklarin gün batinca neden bosaldigini
ve yüregimin neden kabardigini bilmiyorum.
Konussam sessizlik/ gitsem ayrilik...

Sonra kipirtisiz yasladim gögsümü bogulmus güne.
Al bu çagrilari sulara göm, o uzak sulara,
gurbetini rehnetme özlemimde...
.
Yilmaz Odabasi