Köpeğim Benim için değerli

Köpeğim Argos ve kardeşimin köpeği Kar benim için çok değerli. Tüm canlı cansız, var olan her şeye bir şefkat hissi gittikçe yoğunlaşan bir şey benim için. Tabii, yaşamsal bir tehdit söz konusu olmadığı zaman. Tersi söz konusu olduğunda inanın bir çıldırmışlık hali yaşıyorum ki, sormayın gitsin!

Biraz önce olduğu gibi. Köyde köpekleri çok kolay vuruyorlar, zehirliyorlar, yok ediyorlar. Bu benim çok canımı yaktığı gibi, kendi köpeklerimin yaşamı için de kaygılandırıyor. Biraz önce keçilerini otlatmak için yoldan geçen komşunun damadıyla atıştık. Resmen kavga ettik demek daha doğru. Hatta bir ara öyle ileri gitti ki; köpeğimi silahla vurmakla tehdit etti. İşi erkeklere ya da jandarmaya havale edeceğimi söyledim; ama sessiz ve tamamlanmamış bir cümle de olsa şunu söyledim: “ O silahı alırlar senin… “

Şimdi bu kadar öfkemin esiri olmaktan utanç duyuyorum. Fakat bir tarafımda kendimi haklı çıkarıyor ve sadece “ edepsizlik “ etiketi sırf sana kadın olduğun için yakıştırıldığından bu utanç. Yani sana ait değil. Çok doğal olarak sen de karşındakine haddini bildirmeliydin diyor, diğer ses. Şimdilik ortalık duruldu. Hani klişe bir söz var; “ Haklı mı olmak istersin, yoksa huzurlu mu? “

Benim çok cılız da olsa “ huzurlu olmak “ diye bir ses, içimde durmadan mücadele veriyor daha gür çıkmak için. İnşallah başarır!