Köpek iyi bir dosttur.

İnsan yaşamında bazı dönüm noktaları vardır.
Hayat geçip giderken, gerek ilerleyen yaşınız gerekse bulunduğunuz ortam gereği, ya dört elle sarılırsınız yaşama, yada boşluktaymış gibi hissedersiniz kendinizi!
İşte tam da o anınızda bir dost yetişir imdadınıza! Halinizden anlar!
Gözleri nemlenir, ama kuyruğunu sallayarak güler bile gerektiğinde. ,
Artık bu hayvancıkla teselli bulmaya çalışır ve ona çook alışırsınız!

Diyelim ki bahçe de spor yapmak istediniz şöyle hafiften!

O da boş durmaz, ya hoplar ya zıplar ama mutlaka size eşlik eder!

Onunla çimler üzerinde alt alta, üst üste güreş bile tutabilirsiniz!

Ama her rauntta mahsusçuktan yenilir.

Hatta tepiklediğiniz plastikten topu bile her defasında size geri getirir.

Ama patlamasın diye ucundan azıcık ısırarak !

Kitap okursunuz, sessizce kıvrılarak mıyıklar dibinizde!

Öylesi anlarda hiç havlamaz dikkatiniz dağılmasın diye..

Diyelim ki bir hata yaptı, mutlaka utanır!

Ve bunu çok açıkça belli eder, gözlerini sizden kaçırarak!

Çünkü onlar, insanları mutlu etmeye programlanmışlardır adeta.

Yani kısacası, gündelik yaşamın gereklerini yerine getirmenize bir engel teşkil etmezler.

Hatta çok şeyler katarlar hayatınıza.

Ancak onu yanınıza alarak dışarıda çılgınca alış verişler yapmanız birazcık yasaktır!

Hele şehrin kalabalığına dalmak tamamen yasaktır.

Çünkü, coşkusuna hakim olamaz tasmasından kurtulmak ister, kuvvetle sizi çekiştirir.

Yada, karşısına kuyruğunu çekiştiren bir haylaz çocuk çıkabilir.

Eh yani oda bir can taşıyor!

Öyle ya, bazen hoşgörü sınırlarını daha fazla zorlamaktan oda bıkabilir!

Birlikte yaşanmış bunca güzellikler sonrasında, böylesi bir kabus anını düşünmek bile istemez insan!