Köpekler havlamıyor buralarda.

10 gün oldu Denizler ötesi bu ülkeye geleli. Bu sabah 5.30 gibi uyandım. Sabah nöbeti bende oluyor genelde. Ne nöbeti dediğinizi duyar gibiyim. Askeri kışlada değiliz. Amerika'da kızımız Burcu Göker'in evindeyiz.Kızımız bir hafta önce bugün bir bebek sahibi oldu. Önceki yazımı okuyanlar hatırlayacaklar. Cristopher bebek aramıza katıldı.Zor ve uzun bir doğum süreci yaşadı kızmız. Uzun bir yoldan geldi bebeğimiz. Her ne kadar Ülkem Sağlık Bakanı sezeryan imsanlık suçu dese de doğum sezeryanla gerçekleşti. Burada doğumun olacağı çok gelişmiş hastane normal doğum fikrinde direndi sonuna kadar ama bebeğin biraz toplu, kızımızın ince kemikli olması normal doğuma izin vermedi ve bebeğin, annenin sağlığı, emniyeti için sonunda sezeryana dönüldü.demek ki sezeryan insanlık suçu değil  can kurtaran bir yolmuş.

 3 Günlük bir hastane servüveninden sonra kızımız ve bebeği evimize geldi. Bebeği ve annesini büyük sevgi törenleri ile karşıladık. Kızımız geçirdiği zorlu doğumdan dolayı yorgundu. Doktorların da tavsiyesi ile onu dinlendirme sürecini başlattık. Sezeryan olayı ne de olsa bir ameliyat ve bu olayı geçiren bir kadının çocuk bakımı ile uğraşması da çok zor. Biz de yani babası, ablası ve ben değişimli olarak bebekle ilgilenip anneyi dinlendirme yolunu seçtik. Gece de sırası ile ablası, babası , sabah erken saatlerde de nöbet bende oluyor.

  Sabah Christopher bebeği annesi emzirdikten sonra özel koltuğuna oturtuk ve annesi istirahata çekildi. Herkesin uykuda olduğu bu sessiz saatlerde ben de koltuğumu bebeğin yanına çekip onu seyretmeye başladım.

 Bir yandan uyuyan bu yeni doğmuş canı seyredip bir yandan da düşünüyordum. 10 Gün süresince civarda hiç gürültü , ses duymamıştık. Pensacola Florida Eyaletine bağlı Okyanıs kıyısında bir sahil şehri.Biraz bizim Marmaris, Bodrum havasında ama tam teşekküllü hastaneleri, Üniversiteleri, okulları, havaalanları ile çok daha gelişmiş bir şehir. Daha ziyade Amerika'nın başka yörelerinde yaşayan çok zengin kişilerin, Avrupalı zenginlerin tatil için geldiği bir şehir olmasına rağmen yerleşik nüfüs da epey kalabalık. Sanat faaliyetleri. Konser salonları, Orkestraları,alışveriş merkezleri, outletleri ile çok faal bir şehir. Yakında askeri üslerin olması da bu faakiyeti arttırıyor. Bu yoğunluğa rağmen şehir dingin ve sessiz. Genelde evler tek katlı ve modern villalar.

  Burcu'nun evi de ağaçlar altında geniş yolları, maket gibi şık ve güzel evleri ile çok güzel bir site.Sabah gelen ve haftanın belli günlerinde göre farklı konteynerleri alan çöp kamyonu bile çok sessiz. Sanki etrafta hiç insan yokmuş zannediyorsunuz ama her evde çocuklu ailelerin yaşadığını garajların kapısına çekilen arabalardan anlıyorunuz. Bahçede sadece kuşların sesini duyuyorsunuz ve duvardan atlayan sincapları görüyorsunuz. Yaşadığım şehir Bodrum'daki gibi fonda sürekli bir köpek sesi yok buralarda. Ben önce hiç kedi,köpek yok zannettim ama sonra her evin köpeği oldğunu ama bu köpeklerin son derece terbiyeli olduğunu öğrendim Burcu'dan.Ülkemdeki hayvan severlere duyurulur. Hayvan sevmek demek köpeğini getirip komşu evin duvarına kaka yaptırmak, sürekli havlatmak , kedilerine sokaklarda iğrenç  yemek kapları dizmek değil buralarda.

 Çocuklar ve ev hayvanları daha doğdukları andan itibaren çevreye rahatsızlık vermemek üzere yetiştiriliyorlar. Sokaklarda bağıran çocuk göremiyorsunuz.

  Herkes birbirine saygılı. Hele en güzeli bacağım ameliyatlı olduğu için markette gezerken oturduğum motorlu sandalyeye herkesin yol vermesi.Ülkemde olsa bir tekme atıp devireceklerini düşünürdüm ama burada ben geçerken herkes kenara çekilip yol veriyor ve sevgi ile gülümsüyor.

 Anlayacağınız burada yaşamak çok kolay.İnsanlar çok daha fazla sevgi dolu birbirine karşı. Sevgi ve saygı dolu.

 İnsan böylesine rahat bir ortamda ülkesini, özleyemiyor ne yazık ki. Özlemediğim için üzüldüğümü sanmayın. Sadece çok sevdiğim ülkemi özlenmeyecek duruma getirenlere kızıyorum.