Kopsun gönül bağı

Bahar,

Pembe- yeşil bir düş misali

geçmişte kalmışken

ve hazan,

hüzün yorganını

yerlere sermişken;

Sen, çıkıp "biz" halkasından

sadece "sen"

Ben çıkıp "biz" halkasından sadece"ben" olmuşken,

Kopsun

gönül bağımız  en inceldiği yerden.

Öyle ya

Kaç gün kaldı şunun şurasında sevecek

kaç sabah,

kaç akşam

kolkola tükenecek

Sanmam ki sevdanın gücü, bu hasreti yenecek

Boşver

kopsun  gönül bağımız inceldiği yerden.

Aralayalım kader kapısını yeni bir şans  için

Yeniden sevmek için,

yeniden yanmak için,

içimizi ürperten müstakbel bir eş için,

kopsun gönül bağımız ertelenmeden.