Kopuk sayfalar

O duymayacak seni!

Ciltli defterinin sayfalarını yırtıp atmak gibi

Kopup gitti sanacaksın, iz bırakmadan...

Bazen bir gülümseme, bazen bir öksürük, hıçkırığını anımsayacaksın

Tam kalbinin üzerine bir toplu iğne batacak

"Kim batırdı bu iğneyi" deyip, yeni sayfalar koparacaksın...

Aranacaksın acı'nı!

Sen miydin, yoksa o mu, bu mu

Gezintiye çıkacaksın belleğinde...

Hani gülümsemesi takılmıştı aklına,

Hani "sağdaki musluğu açma, bozuk" demişti de

Saniye sonra açmıştın musluğu...

Aşk'ın acemiliği, hayatın bilgesi olmuştu...

Şimdi olmayan sayfalarda acını ararken;

Yalvarırken bir kere daha öksür,

Bir kere daha ağla, bir kere daha öp başımdan diye

Nafile!

Koparttın sayfalarını

O değil... Sen duymayacaksın O'nu...