Kordon Boyu

Yer Fethiye Kordon Boyu, tarih 25.02.2009. Yaşlı kadın; elindeki ekmek dolu poşeti, saldıran köpeklere sallayıp duruyor. Ertesi gün yine aynı görüntüyle karşılaşınca dayanamayıp soruyorum: “ Nereye götürüyorsunuz ekmekleri? “ diyorum. Gelen yanıt ilginç: “ Martılara götürüyorum. Köpekler kuru ekmeği beğenmezler, versen de yemezler. Onlar mamadır, ettir yerler. Ağızlarının tadını bilirler.”

Bir başka gün, yine kadının elinde poşet ve yine aynı görüntüler eşliğinde karşımdan geliyor. Her gün mü bayat ekmek bulunur bu bayanın evinde diye, yine dayanamayıp soruyorum. Yanıt yine ilginç:” Hayır, evden getirmiyorum ben bu ekmekleri. Ben dolgu sahasında oturuyorum aslında. Her gün Karagözlere gelirim, çöp tenekesinin yanına bırakılan ekmekleri ziyan olmasın diye alır, martılara veririm.”

Şaşırıyorum. Biz salonlarda konferanslar veriyoruz; “ çevre “ bilinciyle ilgili, fakat davranışlarımızda bir değişiklik yok. Örneğin ben, yeni yeni köpeğimin pisliği için poşet taşımaya başladım. Biz de tersini mi yapsak acaba? Yoksa, biz de çevreye mi baksak bilinçlenmek için? Bilmem ki!

Kadınla bir başka gün yine karşılaştık. Eli boştu.” Hayrola! “ diye sordum. “ Koymamışlar bu sabah. Bir parça vardı, onu da yolda köpeğe verdim. Pek sevindi, iki ayağının üstüne kalka kalka bir hal oldu.” Dedi. Ben de: “ İyi ki varsınız! Teşekkürler!” dedim. O da: “ Ne yapıyorum ki… Alininkini alıp Veli’ ye veriyorum.” Dedi.

Ne hoştu! Alçakgönüllülük bu olsa gerek? Bilmem ki!