Kore'de diktatör öldü, yaşasın yeni çömez diktatör

Dünyanın komünizmde inat eden son ülkelerinden biri olan Kuzey Kore demokratik Cumhuriyetinde, 1995 yılında iktidarı babasından devralan Kim Li Sung, Ölürken iktidarı en küçük oğlu 19 yaşındaki oğluna devretti.   

Çok ileri bir demokrasi modeli olan, babadan oğla iktidar devri, sayesinde halkın açlıktan ağaç kabuklarını kemirdiği aynı Kore, atom silahlarını ve kıtalararası balistik füzeler yapmayı becerince, bunlardan vazgeçme vaadi ile Amerika’dan gıda yardımı almayı becerebilmişti.

Komünist yoldaşları, Çin ve eski SSCB onları yalnız bıraktığında halktan yüz binlerce insanın açlıktan ölmesiyle gündeme gelen Kuzey Kore’de diktatör ölünce halkın bu kadar salya sümük ağlamasını anlayabilen varsa beri gelsin.

Bir de bazı aklı evveller hiç utanmadan ve hiç sıkılmadan, bizim millet için gösteriş meraklısı ve riyakar derler ya, insanın Kuzey Koreli ağlayan vatandaşları gördükçe kafayı yiyeceği geliyor.

Demek ki, insanların sağı solu belli olmuyormuş. Hele hele babadan oğla iktidarın geçtiği dünyanın en ileri demokrasi ülkesinde (?) daha düne kadar Amerikan yardımı gelmese ağaç kabuğu kemirerek yaşamaya çalışan insanların, kendilerini bu duruma düşüren diktatörleri öldüğünde babası ölmüş gibi ağlamalarının nasıl izah edilebileceği, bilimde çok ileri gitmiş toplumların çözmekte zorlanacağı en büyük problem olarak önümüzde durmaktadır.

Hele hele, iktidar olabilsin diye 19 yaşında daha askerliğini bile yapmamış bir veledi orgeneral yapan baba öldüğünde, o çocuğun ağlamasını hadi anladık diyelim de, halkın ağlamasını anlayabilen olacak mı?