Körebe

Gözlerimi bağladın yangının ortasında
Bahçeme çitler kurdun baharın arkasında

Önce döndürüp durdun fırıldak gibi beni
Gözlerim kararınca bulamadım ki seni

Yalnızca ellerimle sezebildim gideni
Bu oyun oynatmıyor gönülden görmeyeni

Tam da dönmüştü başım oyunun neşesiyle
Kuşlar bana yön çizdi cıvıltı sesleriyle

Sonra karşıma geçip kahkaha ile güldün
Gizemli oyunumda tüm neşemi söndürdün

Neydi benimle  derdin ey oyun arkadaşım
Sen demez miydin bana “ben senle arkadaşım”

Madem bizi üzecek beni incitecektin
Madem oynadığıma inceden gülecektin

Neden bu körebede benim elimi seçtin
Neden beyaz dururken kara elemi seçtin

Çöz benim gözlerimi mevsim dönüyor artık
Çıkar gözdeki bağı dilim kanıyor artık

İstemem bu oyunu ateşim bana kalsın
Gel oynama istersen, bahçem bahara dalsın

Yegâh Elif Mirzâde