Körfez mavisi gözlü kadın...(kadına...)

Güneşe inat, kar tanesi gibi bembeyaz teniyle önümden geçip giden kokusuna yenildiğim kızıl saçlı o kadın... Bakışlarına körfezin maviliği vurmuş besbelli. Derinliklerindeki yosun yeşili sakinliğine sürüklendiğimden olsa gerek ''Alaybey!'' sesli ikazıyla dört durak geçtiğini fark ettim otobüsün bindiğim duraktan.Kendimi toparlamamla, bakışlarımı pabuçlarıma çevirmem arasında tüm otobüsü gözleri sel basmıştı.Neden içimdeki yangını söndürüp geçememişti ki bu coşkun deniz.Pabuçlarımın karasından sıkıldığımdan olmadığı apaçık belli niyetimle başımı kaldırdığım yerden sağıma çevirmemle, bir dalga daha vurdu kumral tenime.''Tanrm'' dedim.''Bu melek mi insan mı karşımda duran?''.''Melek olsa şehveti uyandırmazdı vücudumda'' dedim kendi kendime.Yaşı büyüktü evet. Ya da ben küçüktüm. Ama hayır, yaşım çok şey için geç kalmış olduğumu hissettirmiyor muydu bana çoğu zaman? O yüzden bu kadın bendende büyük olmalıydı. Yaşının bir önemi yoktu da, başka şeyler düşünerek dindirmeye çalışıyordum kasıklarımdan yayılan karıncalanmayı. Kendimi kandırıyordum ve buna inanıyormuş gibi yaptım belki iki, belki üç durak mesafesi daha...