Kork/Mak

Bir kere yerleşirse içine

Kötü bir tohum gibi

Karanlıkta boy verip

Karanlıkla büyürse

Bir kere aldanmışsa eğer yürek

Ve şaşmışsa akıl kendinden öte

Kesildiysen eğer kan kırmızı

Aşkla, zamanla, sözle

Bilirsin işte

O korku senden de öte

İçinde bir yerlerde

Hep vardır.

Ve sonrasında

Ne kadar savaşsan da kendinle

Geçmişin karanlığından

Kendini çekip kurtarmak

Ve yeniden uzanmak aydınlığa

Hep çok zor, çok uzaktır...

O yüzden

Hoşgör sen beni sevgili

Kendimle yüzleşmelerimi

Karanlıktan kurtardığım nefesimle

Aydınlığa iç çekmelerimi

Sevemeden sevilmelerimi

Kendinden ayrı tut

Ve zamana yağdır

Ve sen sadece ol lütfen

Masallar anlatıp da yüreğime

Bir düşün kollarıyla sar beni önce

Ve sonra uyandırıp da senli gerçeğe

İçimde yer eden o korkuyu

Varlığınla kaldır...