Korkmak

Üç değil, on üç değil, tam otuz üç kez.

Çelik bir beyaz, bir mavi

Bir kırmızı parlıyor

Her parlayışta

Çığlıklar atıyordu kadın

Saçlarından yakalamış, savuruyor

Kalbidir, şah damarıdır demiyor,

Rastgele saplıyordu adam

Gözü dönmüş, durmadan sövüyordu…

Neden sonra elinden atıp keskin soğuk ölümü

Çıkıp, kapı önünde durdu.

Yolun ortasında bir kangal

Yanında beliren kediye yürüyordu

Korku düştü yüreğine, panikledi

Dönüp ters yönde koştu.

Uçtu sanki

Gölgesi yetişemiyordu,

Karanlığa dalıp gözden kayboldu.

Arkada kan gölüne batmış

Bakışları donmuş

Bir eli karnında

Bir eli kana bulanmış, yerde

Bir kadın yatıyordu.

Saçlarının örttüğü memesinden

Kan sızıyordu.

Kadın korkmuyordu.

Karşı apartmanın dördüncü kat penceresinden

Hüzzam nağmeleri yayılıyordu

S. Dündar