Korku edebiyatı..

Son yıllarda kitapçı vitrinleri pek kanlı bıçaklı oldu..

Vitrine çıkarılan kitapların yüzde sekseni şu bir kaç kelime ile özetleyebileceğimiz türden; Türklük, Kan Kokusu, İhanet, Atıldık, Satıldık...vs.

"Şu Çılgın Türkler" le mi başladı bu furya, daha öncesi de var mıydı..?

Ancak kesin olan şu ki, aslında konuları itibarıyle birbirine çok benzeyen bu tür kitaplar, Ak Parti iktidarı ile birlikte mantar gibi çoğalmaya başladı..

Bunların yazarları da genel olarak belli profil çiziyor; çoğu emekli asker ya da onları aratmayacak tescilli "ulusalcılar"..

Ülkemizde yazılan ve basılan kitap sayısının artması kötü bir şey değil elbette.. Ama, belli bir tür "korku" üzerine kurulu kitapların böylesine çoğalması ve vitrinleri doldurması pek sağlıklı bir gelişme değil..

Bu ülke seksen yıl önce bir "Kurtuluş Savaşı" yaptı.Kurtuluşu için ödemesi gereken bedelleri de fazlasıyla ödedi. Şimdi nerdeyse bir asır sonra yeniden "Kurtuluş Savaşı" psikolojisini canlandırmak için bu "geri yükleme" çabasını nasıl anlamalıyız..?

Sürekli bir "savaş hali" bir toplumun ruhsal sağlığı açısından, fiili tehditlerden daha mı az tehlikeli..?

Demokrasinin işleyişi ile "iktidar" kaybına uğrayanların, son çare olarak "milletin ortak değerleri"ne sarılmaları; bu değişmez değerleri istismar etmeleri, hem toplumun ruh sağlığı açısından, hem de bu değerleri yaşatmak bakımından hayırlı sonuç vermeyecek..

Birilerinin vehimler üzerinden kendilerene "sadık" bir kitle oluşturma çabasını anlıyoruz ancak böyle devam ederlerse bu kitle "sadık" olacak belki ama "sağlıklı" olmayacak..

Sürekli kafasına vurarak "travma" halinde tuttuğunuz insanlar, gün gelir kendileri için de sizin için de sorun oluşturur.

AKP gider bir gün ama bu "sorunlu kitle" kalır..

Ülkemizin psikolog sayısının yeterli olmadığı hepimiz malumuyken, hasta sayısını artırmak için, bunca çaba ne için..!