Korku üzerine..

“İnsanların çoğu;

Kaybetmekten korktuğu için, sevmekten korkuyor.

Sevilmekten korkuyor, kendisini sevilmeye layık görmediği için.

Düşünmekten korkuyor, sorumluluk getireceği için.

Konuşmaktan korkuyor, eleştirilmekten korktuğu için.

Duygularını ifade etmekten korkuyor, reddedilmekten korktuğu için.

Yaşlanmaktan korkuyor, gençliğinin kıymetini bilmediği için.

Unutulmaktan korkuyor, dünyaya iyi birşey vermediği için

Ve ölmekten korkuyor aslında yaşamayı bilmediği için.”

W.SHAKESPEARE.

Ne olduğu bilinmeyen'e karşı duyulan hisdir korku ve korkunun temelinde, her zaman bilgisizlik yatar.

Korku ve üzüntü kişiye hiçbir şey kazandırmaz; aksine, kaybettirir... Korku bir felsefedir aslında.Ama siz hiçbir zaman onu yaşamayı tercih etmezsiniz.

Hep mecbur kalırsınız.Bazen tekbaşınıza, bazen tüm tanıdıklarınızla.

Korku asla hayatımızdan çıkmayacaktır, üsütüne gitmedikçe korklularımız anlamadıkça hep bizimle kalacaklardır..

Korkmadıklarımız korktuklarımızdan daha beterdir ancak yaşadıkça anlarız.
Bilmediklerimizden değil, bildiğimizi sandıklarımızdan daha çok korkuyoruz.
yaşamadığımız şeylerden korkular üretiyoruz.

Korkular salarak güçlü olacağımızı sannıp korkularımızı yenmeye çalışıyoruz.
korku tünellerinden geçerken aydınlığa çıkmaktan korkuyoruz.

Korkularımızı sorgulamaktan korkuyoruz.

Yıllar yılı içten içe kaynasa da sağlam kapağı sayesinde dışa karşı mıh gibi sağlam görüntü veren düdklü tencerenin kapağı açılıyor ağır ağır...

Konuşmayıp bastırdığımız, sorgulamadığımız, kaçtığımız, tartıştırmadığımız şizofren nefeslerimiz buhulandırıyor görüşlerimizi birer ikişer...