Korkularımız

Hepimizin içine girmekten kaçındığı, korktuğu, endişe duyup uzaklaşmak istediği duyguları vardır. Üzülmekten, incinmekten, kırılmaktan, yara almaktan korkar, bu tip duyguları yaşamamıza sebebiyet verecek olayları yaşamaktan kaçınır, onları yok sayar, üstünü örter, içimize kapanırız.

Ama yaşam cesurları sever... Duygularımızı kontrol altında tutup, yönetemezsek yaşayabileceğimiz olumlu duygulara da baştan set çekmiş, engellemiş oluruz. Yaşamın her dakikası risk almak değil midir zaten? Yaşayıp, tecrübe etmeden, sonunda varacağımız noktanın olumlu yada olumsuz olabileceğini önceden çok net bir şekilde tahmin etmemiz mümkün değildir.

Korkularımızın bir çoğu sanal korkulardır. Beynimizde, bilinçaltımızda yer etmiş savunma mekanizmalarıdır. Bu korkup, kaçındığımız duyguların bir çoğunu yaşayıp tecrübe etmemişizdir bile.

Bizim doğal hareket edebilme yeteneğimizi kısıtlayan, yer aldığımız toplum içerisinde pasif kılan, yaşamı dolu dolu yaşayıp tecrübe etmemizi engelleyen, bu korkuların pek çoğu, aslında, yakın çevremizdeki insanlar tarafından bize öğretilip, aşılanmıştır.

Korkularımızın üzerlerine balıklama atlayıp, gerekli tecrübeleri edinebilelim ki onlardan sonsuza dek uzaklaşmayı öğrenebilelim.

Sonuçları ne olursa olsun, olayları yaşayarak öğrenmek, hiç yaşamadan korku ve endişeyle arka planda kalmaktan, çok daha ayrıcalıklı, cesaret ve özgüven isteyen bir davranış modelidir.

Cesur olalım ve risk almaktan kaçınmayalım. Yaşanmamışlıklardan kaynaklanan, pişmanlıkların yer almadığı, dolu, dolu anlamlı hayatlar yaşayalım.

Yaşam ya cüretkar bir maceradır ya da hiçbirşey..Helen Keller