Korkularımızdan kurtulduğumuz zaman, dünya bizim için daha güzel olacak

Doğanın sunduklarını hiç bitmeyecek,hiç tükenmeyecek gibi, aç gözlülükle sonuna kadar kullanıyoruz.

Yolda yürürken, bir yerde oturup dinlenirken kafamızı kaldırıp gökyüzüne bakmıyoruz. Baksak da hava kirliliğinden gökyüzünü göremiyoruz.

Doğadaki ağaçları, bitkileri, çiçekleri görmüyoruz. Görsek de zaten, bunlardan nasıl yararlanabiliriz. Kendi çıkarlarımız için nasıl kullanırız, onların hesabını yapıyoruz.

Özgürlüğü ise, sadece her istediğimizi yapabilmek olarak algılıyoruz.

Yapmak istediklerimiz nedir diye sorsanız? Cevap yok.

Çünkü yapmak istediklerimizin çoğu sıradan, sığ, son derece yüzeysel, gereksiz şeylerdir.

Özgürlük dediğimiz aslında biliyoruz ki bir kaçıştır.

Kendimizden, çatışmalarımızdan, korkularımızdan kaçıştır.

Oysa insan bütün bu önyargılardan, bağımlılıklarından, geçmişten kurtulmadan gerçek özgürlüğe ulaşamaz.

Bu da yüzleşme ile olur.

Küçük yaşlardan başlayarak çocuklarımıza bilginin bir insan için ne kadar önemli olduğunu anlatırız.

Bu çocuklar bir gün bize; “siz bu bilgilerle dünyayı bu hale getirmediniz mi?” diye sorsalar, şaşırır kalırız.

Onlara ne cevap vereceğiz?

Oysa sahip olduğumuz bilgi doğayı koruyabilir, hayvan ve bitkilerin yaşamasını sağlayabilir.

Peki biz bilgiyi nasıl kullanıyoruz.

Tabiî ki yok etme ve kıyım için kullanıyoruz. Çünkü menfaatlerimiz yok etmeyi gerektiriyor. Yani sahip olduğumuz bilgiyi bile hırslarımız, açgözlülüğümüz için kullanıyoruz.

İnsan olarak kendimizi tanımadan, içimizdeki şiddetin, açgözlülüğün, kıskançlığın farkında olmadan, sahip olduğumuz bilgiyi olumlu kullanamayız.

Korkularımızın esiriyiz.

Ve güvenlik arıyoruz.

Ama biliyoruz ki, korkularımızdan kurtulduğumuz zaman, dünya bizim için daha güzel bir yer olacak.