Korkularını bırak, sevgiye sarıl!

En çok neyden korkar insan?

Bilinmeyenden.

Çoğunlukla da kendi zihninin “şöyle olursa böyle olur” deyip

Önce yaratıp sonra inandıklarından korkar.

Belki de hiç gerçekleşmeyecek bir olasılığa yaslanıp karanlığa gömülür.

Oysa hayat bizi her zaman tünelin karanlığı yerine sonundaki aydınlığı görmeye teşvik eder.

Kaybolduğumuz karanlık içinden sıyrılıp mücadele etmemizi ister.

Korkularımıza teslim olmak yerine neden korktuğumuzu anladığımızda özgürleşme ve huzur bulma adına çok önemli bir adım atmış oluruz.

Geçici ışıklar bulmak değil, karanlığı kökten temizlemek zamanıdır.

Yaşamın her anı bir hediyedir. Kıymetini bilmek lazım.