Korkuluk

Terkedilmiş evlerin karşısındaki dik bahçenin içinde bir korkuluk gördüm. İçi doldurulmuş pantolon ve gömleğiyle uzaktan bakınca orada birisi varmış gibi görünüyordu. Yaklaştığımda, yüzündeki turuncu bez parçası, kol niyetiyle takılmış eğri büyrü sopalarla çok güzel bir korkuluk olduğunu düşündüm.

İnebolu’nun Yeşilöz Köyündeydim bugün, doğduğum köydeydim. Yıllardır her gittiğimde yürüdüğüm aynı yolların, aynı evlerin, aynı bahçelerin, aynı ağaçların fotoğraflarını çektim. Ağaçlar değişiyordu, kimisi büyüyor, kimisi kuruyordu. O kuru ağaçlar bir sonraki fotoğraf gezimde olmayacak belki. Bahçeler bir gittiğimde boş oluyor, bir başkasında ekilmiş, kış zamanı karlarla kaplı, bahar geldi mi yemyeşil. Evlerde terkedilmişliğin izleri her gittiğimde biraz daha belirginleşiyor. Yollar aynı yollar, aynı taşlar, şimdi kuru, yağmur zamanı bir dere olup akacak, her taş başka renkte parlayacak.

Değişenler ve değişmeyenler arasında bugün en farklı olan o korkuluktu. Üzerindeki elbiselerinden yeni yapıldığı belli oluyordu. En son iki hafta önce oradaydım, olsaydı farketmemem olanaksızdı.

Korkuluklar kuşları korkutmak içindir, gerçekten korkup korkmadıklarına hiç tanık olmadım. Hep korkuluğun üzerine konmuş bir kuşun fotoğrafını çekmek istemişimdir ama böyle bir görüntü hiç karşıma çıkmadı.

İnebolu, 1 Eylül 2007