Korkun kendinizden!

Siz en çok neyden korkarsınız veya sizi en çok korkutan ne; ya da şöyle sorayım siz hiç esas korkulacak kişinin kendiniz olduğunu düşündünüz mü ?

Sizi bilmem ama ben korkuyorum kendimden, mesela kendi kendime alçakça bir pusu kurup bir sokak başında kendimi vururum diye korkuyorum, veyahut kendime ihanet etmekten korkuyorum mesela, içimdeki çocuğu öldürmekten, etrafımı viran etmekten, dünyayı başıma yıkmaktan korkuyorum !

Bana sorarsanız uzakta aramayın düşmanınızı, korkularınızı uzaklarda aramayın; korkunun ve düşmanlığın ta kendisi sizsiniz, sizden başkası öldüremez sizi, sizden başkası ihanet edemez size, karanlığın kollarına kimse sizi gönderemez, işte onun için diyorum ki; “korkun kendinizden!”

Sanırım bir İspanyol atasözü olmalı; yıllar önce kasabamızın tek lisesinin yoksul kütüphanesinde(!) okumuştum kitapta aynen şu söz yazılıydı ;“tanrı beni benden korusun! ”

İnsana dair belki de dile getirilmesi muhtemel en acımasız tespit bu olmalı , “tanrı beni benden korusun “ ne kadar derin, ne kadar ürkütücü bir bakış açısı; aslında iç dünyamızın derinliklerine indiğimizde insanın kendinden korkması gerektiği konusundaki söylemimizde haksız olmadığımızı göreceğiz.

Hayatınız boyunca başınıza gelen her belayı, her acıyı, her girdiğiniz çıkmaz sokağı sorgulayın lütfen!

Her defasında yıkıldığınız, her defasında yerle bir olduğunuz ve sonrasında size sadece acı, gözyaşı ve bazen intiharların kaldığı “gönül” işlerinde neler kaybettiğinizi düşünün-sorgulayın lütfen veya kurmuş olduğunuz yanlış dostluk ve arkadaşlıkların size geriye bıraktığı kin ve nefretin nasıl sizi alt – üst ettiğini düşünün, tüm bu acılara, yıkımlara sizi iten, sizi esir eden yine siz kendiniz değimlisiniz?

Meşhur bir reklam repliği vardır “kontrolsüz güç güç değildir” kudretimiz ve gücümüzün kontrolden çıktığında aslında bize ne kadar zarar verdiğini çoğumuz iyi biliyoruz, beden aklın kontrolünden çıktımı sonrasında hep acı ve yıkım olur bu bir gerçek.

Anlayacağınız korkun kendinizden, uzaklarda aramayın korkularınızı!