Korkuyorum...

Korkuyorum yeniden sevmeye 

Korkuyorum... 

Kapanan kapıların yeniden açılmasından 

Kapanan yaraların yeniden acımasından 

Korkuyorum... 

Sevmek değil, kaçışlarımdır belki de korkum. Yeniden başlama ve başladığın yere acılarla geri dönme korkusu. Halbuki ne kadar acı var yüreğimde. Ya silinecek ya da daha da artacak sancısı yok ediyor beni. Korkuyorum yeniden çaresizliğe düşmekten tamamen yok olmaktan korkuyorum. 

Yıllardır yalnızlığa alışmış yüreğim... Ne zaman sevmeye cesaret etsem daha sevmeden gördüm ayrılıkları, yüreğimde acıları. Ben geçmiş acılarımı unutmaya çalıştıkça hep yenileri eklendi üstüne. 

Kabul ediyorum yıllar önceki gibi değil yüreğim. Zamanla unuttu unutulması gereken herşeyi, silindi koskoca mazi yaşanan güzellikler ve ardından yaşanan tüm acılar. Yıllar geçtikçe zaman zaman belki sevgilerim azaldı belki umutlarım yok oldu ama her zaman yeniden sevmeye cesaretim oldu. Birtek korkularım azalmadı yüreğimde yeniden acılara mahkum olma korkusu belki de. 

Korkar oldum sevmelerden, dönülmez yollarda yine yeniden beklemekten. Her başımı yastığa koyduğumda bitmek tükenmeyen acılar içinde uyanmaktan. 

Uçurumun kenarında sanki yüreğim, ne ileri ne geri... 

Korkuyorum... 

Çünkü 

Korkularım... sevmekten daha üstün olmayı başardı yüreğimde...