Korkuyorum anne!

İnsan bazen bir bebek kadar savunmasızdır. Bilirsiniz o duyguyu. Sanki hiç bitmeyecek gibi, hiç durmadan sonsuzluğa doğru ileleyen ve en sonunda karşına ışıldayan bir kapı çıkaran. Anne! diye haykırdığın kalbinin en ücra köşelerinden ama onun seni duymadığı... Tıkandığın... Artık yanında olmayan annen için o anda hiçbir şey hissetmediğin ama sonsuza ilerledikçe kalbinde daha da derine saplanan acısı...

Evet annen ölmüştür dün. Ne kadar korksanda, ne kadar çırpınsanda, o güzel yüzünü hiçbir zaman göremeyeceğin kadın için bunların hiçbiri işe yaramaz. Acımasızca belki. Belki de adil değil. Ama alışacaksın... Ağlasanda, için dışına çıksada en sonunda böğüreceksin ve susacaksın... Artık çıkacak göz yaşı kalmayacak, içinde ta ki o senin sesini duyana kadar. Cenneten görecek seni. Sen bilmeyeceksin bunu. Yine de bir umutla bakacaksın gözyüzüne ve haykıracaksın: Anne korkuyorum! İşte o zaman hissedecek o seni. Sonsuzluktan gelip yardım edecek sana. İlerleyebilecek o karanlık sokaklarda. Her için ürperdiğinde bileceksin ki annem saçlarını okşuyor. Ölmeden önce de yaptığı gibi... Başlayacaksın tekrar ağlamaya, böğürerek gebererek... Yanındakiler teselli etmeye çalışsa bile seni işe yaramayacak... Ölmek isteyeceksin belki, belki de intihar etmek... Hiçbiri olmayacak sonuçta. Büyük bir hırsla bilsen de bunu, devam edeceksin yaşamaya. Umutla, üzünütyle ama gökyüzüne bakarak. Çünkü bileceksin ki gökyüzünde o sana bakıyor. Çünkü bileceksin ki o her zaman yanında...

Korumasız kaldığın bir an da, bir sorunun olduğunda onu arayacak gözlerin. Bulamayacaksın evinizde televizyon izlerken... Banyoya koşacaksın yine yok. En son çare yatak odası... Hep uyuduğu yatağına biraz korkuyla yaklaşacaksın. Bir çıkıntı görmek dileğiyle ışığı açacaksın aynı anda da gözlerini..........Ama göremeyeceksin.

Hayatta bazı şeylere tutunmak gerekiyor. Belki bu yazdıklarım acımasızca... Annesi ölen biri için çok fazla gerçek... Ama umutsuz da yaşanmıyor bu hayatta. O hiçbir zaman gelmese de sen onun için yaşayacaksın bu hayatta. O öldüğü için. Eğer pes edersen sende ölürsün! Ve ben biliyorum ki O bunu hiç istemezdi. Hatta senin yaşabilmen için kendi canını verirdi. Onun için yaşayacaksın ki o cennette olsa bile hiç olmadığı kadar mutlu olacak. Görmeyecek cennetin mutluluklarını... Hiçbiri senin verdiğin mutluluk kadar güçlü olmayacak. Annen yukarda yeteri kadar mutlu olsa bile sen daha da mutlu edeceksin onu. Seni hiçbir zaman unutmayacak o. Korkma. Bağırma korkuyorum diye. Korkacak birşey yok. Değişen hiçbir şey yok. Sadece fiziksel olarak gitti o yanından. Kalbi, ruhu, tüm sevgisi seninle birlikte. Hayatta kalbini hiç çekinmeden vereceği tek kişi var onun. Ne sevgili, ne eş, ne Allah, ne kardeş, ne anne! Sadece sen...

Not: Bu yazımı dün annesi ölen kişiye itaf ediyorum...