Köşe kapmaca...

"KÖŞE"...

En sevilen şeyler sıralamasında ve tabii kendi klasmanında hep en önde.

Ne yalan söyleyeyim ben de severim köşeleri hele şöyle sıcak ve gevrek bir ekmeğin köşesi için veremeyeceğim savaş yoktur. Daha görür görmez beynim "benim olmalı, benim olmalı" diye baskı yapmaya başlar.

Sonra bir restoranta girdiğimde nedense ilk önce köşelere bakarım boş mu diye. Boşsa ve oraya bakan başka gözler varsa....Hemen benim tarafımdan kapılmak üzere acil eylem planına geçilir ve işte o zaman ben hiç göremediğiniz kadar atak ve yırtıcı olabilirim.)

Yani sizin anlayacağiniz bende köşe zaafıyeti var. Ben ki o kadar kibar bir kadınım .Ben demiyorum vallahi, etrafımdakiler diyor:)) Yağ çekiyor olabilirler mi acaba? Bakınız şimdi aklıma geldi, bunu bir irdelemem lazım. Her neyse...

Yaptığım kısa bir gözlem bu konudaki ihtirasımda yalnız olmadığımı orataya çıkardı. Aynı dertten muzdarip bir çok insan olduğunu keşfettim. Tabii aynı köşelerden bahsetmiyoruz ama olsun. Cümlenin içinde sıfat olarak " köşe" geçiyorsa aynıdır bana göre.

Bir köşe yazarı bayan arkadaş (pardon arkadaş falan değiliz ama maksat hani samimi olsun diye) gazetelerin köşe yazarlarına kafayı takmış. Neymiş efendim yaşları bilmem kaça gelmiş de hala yerlerinde çakılı duruyorlarmış.... İşte yeni nesilin kaba ve büyüklerine karşı saygısızlığına en iyi örnek. A güzel kızım onlar bir kere köşe yazarı değil "duayen" dir, bir kere bunu böylece öğrenmen lazım.

Sen nerede yazıyorsun?

İnternet gazetesinde yazıyorum ama neden? Onların yüzünden ! Çakılmışlar sanki köşelerine, biz gençlere yer açmıyorlar

İyi de onlar da bir zamanlar senin gibiydiler, yazma aşkıyla yazıp yıllarca sabrettiler ve şimdi artık duayen sınıfına girip sarsılmaz yerler edindiler. Sen de sabret bakalım öyle kolay değil bazı köşelere oturmak !

Ahh ahh bu gençler ne kadar da sabırsız.

Emeksiz, zahmetsiz köşe kapılamayacağını elbet öğrenecekler...


Sevgimle...