Köyden Mektup - 12

Havadis sorarsın bizim ellerden

Hanemize efkâr bastı arkıdeş

Umutlar çoktandır esen yellerden

Selamı sabahı kesti arkıdeş.

Art arda depremle akıl şaşıyor

Acılar dağından çığlar düşüyor

Vicdanlar buz kesmiş gönül üşüyor

Bizeymiş feleğin kastı arkıdeş.

Sokaklar cinnette, çöpte bebeler

Geceler koynuna felaket beler

İnsanı zamansız ölüm sobeler

Felaket dağlara pustu arkıdeş.

Şehitle birlikte düşen her anne

Selalar hüznüyle dolan bu sine

Biricik şahidim şu fakir hane

Hicazı, hüzzamı, rastı arkıdeş.

Hırsızım evdedir nafile görek

Yiyorlar nasılsa Hasan’ın börek

Ruha çöreklenmiş koca engerek

Ne varsa zehrini kustu arkıdeş.

Bir yanda bebeğe pırlanta takan

Bir yanda çaresiz kendini yakan

Bir yanda yanana kayıtsız bakan(!)

Koca köy lal oldu sustu arkıdeş.

Herkesin karnı tok, diyemiyorum

Kimsenin derdi yok, diyemiyorum

Mutluyuz, hem de çok, diyemiyorum

Hayat suratını astı arkıdeş.

01.01.2018 – 09.02.2020

Salih ERDEM