Köyden Mektup - 16

Bir ton kumpir gıram altın, vay canına! Vay arkıdeş.

Sorumlusu kim bu haltın? Zehir kusar çay arkıdeş.

Dağımızda, taşımızda, bir davın var başımızda

Tene koymaz aşımızda bu nasıl bir toy arkıdeş.

Şükrederiz de bugüne, aratır her gelen sene

Yıldan yıla, günden güne azalıyor pay arkıdeş.

Heybemizden tohum saçmak, toprakları ekip biçmek

Emek ile yemek içmek, ta ezelden huy arkıdeş.

Mahsullerin çok gideri, kaldırınca yok ederi

Derdi kalır bize geri deme sakın ey arkıdeş.

Heyhat ithal malı sattık, vallah battık billah battık

Oysa elimizle attık bu düzene oy arkıdeş.

Onca boyda onca ende, kayboldular bir nedende

Genç mi kaldı şu gidende? Kuzu, çepiş, tay arkıdeş.

Çoğu şehre oldu köle, ahvalleri gelmez dile

Attı gurbet elden ele yokluk denen yay arkıdeş.

El emeği, alın teri, kaldı mı ki bir değeri?

Beterin de var beteri, diye diye soy arkıdeş.

Tükenmişim, perişanım, yok ki işe yarar yanım

Canımıza doyduk canım, duy sesimi duy arkıdeş.

Orucum ben yıl boyunca, sıyamam ki hiç doyunca

Nasip… sofraya koyunca alır gider bey arkıdeş.

Çiftçi yaban öz yurduna, avurt geçti avurduna

Yumurtadan yoğurduna muhtaç oldu köy arkıdeş.

Meramımız bir gayar mı, cümlelere bir ayar mı?

Hâlimize bir miyar mı? Ne sayarsan say arkıdeş.

22.08.2020

Salih ERDEM