Köyden Mektup - 2

Deñizlinin horazları ötmeden
Köyüm işe goyulurdu arkıdeş.
Gün doğmazdı geceleri gütmeden
Gaval sesi duyulurdu arkıdeş.

Yaz gelince tâlalara göçerdik
Oraklarla arpa buğdey biçerdik
Desdilerden gana gana içerdik
Mal çayırda yayılırdı arkıdeş.

Bulgur güzden dêmannada yarılı
Büberliduz yukekmeğe dürülü
Bazlımeye sadeyağı sürülü
Tanaşıyla doyulurdu arkıdeş.

Şapgılamız hafif yana yatıkdı
Umudumuz tükenmeyen gatıkdı
Soysuzlara gaşlarımız çatıkdı
Örf âdede uyulurdu arkıdeş.

Yoğdu öyle içip içip gudurmek
Goc’öküzü şeytannara gütdürmek
Gurdu kuşu çalışırken boş durmek
Nasıl ayıp sayılırdı arkıdeş.

Başleyince  Ümmü Gız’ın havası
Of çekerdi Acıpayam Ovası
Honaz Dağı zehmerinin yuvası
Ayazlıkda buyulurdu arkıdeş.

Bi kökenden beslenirdi huyumuz
Bu gidende büngülderdi suyumuz
Damardını mest ederdi guyumuz
Su ahara bayılırdı arkıdeş.

O zımanna sennig bennig yoğudu
Gonu komşu yarannıkla çoğudu
Garınna aç emme gözle toğudu
Yamalı don geyilirdi arkıdeş.

Çağıldeyen o mıñarla nerede?
O saf aşglar galdı mı bu yörede?
Bilimezsin kuruyan şu derede
Neler neler yuyulurdu arkıdeş?

Yaşamadık hayatı hiç haybeden
Ne yedikse sırtımızda heybeden
Âşamüstü kendisini kaybeden
Seher vakdi ayılırdı arkıdeş.

İrezildi ileşberin bütünü
Gavın, garpuz, iskeleni, tütünü…
Ağız tadı Kırca’nın üç öğünü
Acı soğan soyulurdu arkıdeş.

19.01.2018
Salih ERDEM