Köyden Mektup - 4

Memliketçe inandık ki yalıñız
Çok çalışmek ihtiyaçtı arkıdeş
Bu uğurda şu gördüğüñ gızan, gız
Yılgınlığa savaş açtı arkıdeş.

Nasip için göz dikmedi ırağa
Yıllar yılı gelsiñ diye orağa
Sefer edip sabanlarla çorağa
Arpa, buğdey; umut saçtı arkıdeş.

Bir hikmet var atamıñ her sözünde
Türkiye’miñ dağlarında, düzünde
“Her fabrika bir kaledir.” özünde
Bağımsızlık tek amaçtı arkıdeş.

İyi kötü yol alırken gemimiz
Salıyordu sularına demimiz
Hayallere ileşperken kimimiz
Kimimiz de sığırtmeçti arkıdeş.

Pusar mı ki fabrikalar gurdukça?
Susar mı ki yürekler bir vurdukça?
Varım deyip yalan dünya durdukça
İsanımız göğe uçtu arkıdeş.

Dikinince hatmanası, esması
Göze geldi Sümerbank’ın basması
Ağladıkça bağlarımıñ asması
Çoluk çocuk bekmez içti arkıdeş.

Neden sonra yedi düvel dayattı
Gözümüzü ona buna boyattı
Boşuna mı biñbir türlü fay hattı?
Böyle böyle birlik göçtü arkıdeş.

Tütün dikme diye surat astılar
Haşeş, mancar ekimini kıstılar
Ekenlerin tâlasını bastılar
Üretimin nesi suçtu arkıdeş.

Umutlamız kapatıldı, satıldı
Gulp dakıldı hallaç… gibi atıldı
Yataklanıñ üzerine yatıldı
Ağzımızın dadı gaçtı arkıdeş.

Gazanmayı bilmeyoduk havadan
Muzdariptik geçim denen davadan
Yavru guşlar aç kalınca yuvadan
Bir bir gurbet ele uçtu arkıdeş.

Şimdi gel de teslim olup kedere
Göñül goyma, sitem etme kadere…
İşde böle gonuşarak boş yere
Neler geldi neler geçti arkıdeş.

27.02.2018 08.35 – 17.31
Salih ERDEM