Köylerimiz ışığını geri istiyor!

Taşımalı Eğitim bahanesiyle köy okullarımız kapatıldı. Köylerimiz, öğretmensiz kaldı. Köylerimiz için öğretmen yenilikti, aydınlık yüzdü. Köylerimizin isimsiz yıldızlarıydılar. Köylerimizin dışa açılan kapılarıydılar. Futbol takımıydı, voleybol takımıydı. Köydeki modanın öncüleriydiler. Kızların, erkeklerin örnekleriydiler. İlk yardımda yaralanmalarda, hastalıklarda ilk başvuru yeriydiler.

Şimdi bu köylerimiz, köy imamlarıyla başbaşa. İstenilen buydu belki. Bazıları ışıktan korkuyordu.

Öğrenci azalması bahanesiyle yılların emeğiyle yapılmış, kültür merkezi haline getirilmiş okulların kapısına kilit vuruldu.

Küçük körpeler, sabahın altısında, soğukta, karda, kışta güvenlikten yoksun araçlarla yollara düşüyorlar.

Eğitim ekonomisi elbette önemli. Taşımalı eğitim sanıldığı gibi ekonomik değil. Bir çok yanlışı ve riski birlikte getiriyor. Her ne olursa olsun köy okulları kapatılmamalı, köyde beş öğrenci olsa bile. Hem bu yolla köyler ışıktan mahrum kalmaz, çocuklar kendi köylerinde eğitim görürler. Hiç değilse, ilk üç sınıf kendi köylerinde eğitim yapmalıdır.

Yaşlarının küçük olması, yola, sıcağa, soğuğa, kazalara karşı korunmuş olurlar. Evlerinin yakınında sıcak bir ortamda eğitimlerini yapmış olurlar. Köylerimiz ışıklarını önderlerini geri istiyor. Eskisi gibi okullarının cıvıl cıvıl olmasını istiyorlar. Birleştirilmiş sınıfların başarılarını herkes biliyor.

Avrupa ülkelerinde böyle durumlarda birebir eğitim yapılıyor. Öğretmen öğrencinin ayağına gidiyor.

Biz de ticari bir kafayla hazır okullarımızı kapatıyoruz. Taşımalı eğitimin, başarısı henüz kanıtlanamadı. Devamsızlıkların arttığı, okula gitmeyen öğrencilerin olduğu biliniyor.

Köylerimiz ışığını geri istiyor. Bu isteğe umarım ilgililer kulak verir. Bu ülkenin en önemli işi eğitimdir.

Sadece ticareti düşünen bir kafayla bu sorun çözülemez.