Köyün dinlendiren ve doyuran ruhu

Köyün tertemiz havası, ruhunu dinlendirir insanın...
Toprak evlerin yağmurla kucaklaştığı anlarda burcu burcu toprak kokusu sarar havayı. Bazen olur o toprak kokusuna mis gibi somun ekmeklerin kokusu eşlik eder...

Toprak fırınlar yakılır önce ve ısınması beklenir. Fırın ısına dursun, sabahın kuşluk vakti yoğrulan hamurun mayası gelmiştir artık. O hamur ki taşar gibi olur hamur teknesinden, hazırdır bir çift nasırlı el tarafından ekmek haline gelmeye.

Toparlak toparlak olan hamur kara tepsilerde yerini alır, bakmayın tepsilerin karalığına siz pis zannedip yememezlik etmeyin pişen ekmekleri, o karalık fırında yanan samanların isini temsil eder. Zaten bir o kara tepsi birde toprak fırın, somunların lezzetine lezzet katar...

.....Sımsıcak, yeni çıkmış ekmeklerin içini şöyle bir açmayıp taze yayık tereyağı ve çökelek peyniri koymazsan gücenir ekmek...

Yanında başka bişey aramaz insanoğlu o an. Hem ruhu doyar, hemde midesi...
.....Köylerin olmazsa olmazıdır bu toprak fırınlar...İllaki her evin avlu içinde olacak.
Kimi fırınlar yağan yağmura karşı duramaz çöker bir kaç yıl sonra. Evsahibesi ekmeksiz mi kalsın! çalıverir komşusunun kapısını, elbirliğiyle yeniden dile gelir somunlar.
.....Siz siz olun yolunuz herhangi bir köye düşerse ve hangi evin avlusunda böyle bir fırına rastlarsanız bir selam sabahı esirgemeyin evsahibesinden. Muhakkak arsızlık edip isteyin fırın ekmeğini. Verir elbet gönlü bol, eli bol köyüm insanı.

muhabbetle...