Kozasında minik bir kelebek: İpek bebek

O gün tesadüfen Şule Hanım’ı aramıştım. Hamileliğinin son günlerindeydi, durumunun nasıl olduğunu sormak ve moral vermek için aramıştım. Ancak telefonunu açmamıştı. Eşi Alper Bey’in telefonunu gördüğümde aklıma hiçbir şey gelmemişti. Aramama birlikte dönüyorlar diye düşünmüştüm. Ancak yanılmıştım, Şule Hanım doğum sürecine girmişti. Normal doğum olacaktı, bekliyorduk zaten.

Alper Bey, henüz sancıların yeni başladığını söyledi. Takriben bebeğin geleceği saati söyledi. Benim için de endişeli bekleme saatleri başlamış oldu. Gözüm kulağım telefondaydı, bir taraftan da Şule Hanım’ın nasıl acı çektiğine dair empati kuruyor, acısını içimde hissediyordum.

Sonunda telefonum son kez çaldığında, artık dayanamayıp hastaneye gitmek için yola koyulmuştum bile.  Evet, doğum çok yaklaşmıştı.

Hastaneye ulaştığımda Alper Bey’i kapının önünde tedirgin şekilde beklerken buldum.  Nasıl tedirgin olmasın ki? Hem eşi için endişeleniyor  hem de az sonra minik kelebeği ile tanışmanın heyecanını yaşıyordu.

Birlikte doğum odasına girdiğimizde Şule Hanım, ara ara gelen sancılarla sarsılıyor, nefes egzersizleri yapıyordu. Yüzünde huzurlu bir gülümseme vardı. Alper Bey, hemen eşinin baş ucuna giderek ellerini kavradı. Öylesine güzel destek veriyordu ki eşine; canı onunla birlikte yanıyor, onunla birlikte kasılıyor, onunla birlikte nefes alıp veriyordu. O anda birbirini seven iki insanın, tek bir yürek olup nasıl birlikte hayata meydan okuduğuna şahit oldum. Ve sevginin, gücünü gördüm.

Bir, iki, üç zorlu ıkınmadan sonra nihayet İpek Bebek’in ağlaması duyuldu. Hepimiz derin bir nefes aldık. Artık odada bir mucize vardı, aramıza katılmıştı. O kadar güzel ve o kadar özeldi ki… Yaşanan herşey, kızlarına olan bütün sevgileri hem Alper Bey’in, hem Şule Hanım’ın gözlerinden iki damla yaş olarak süzülüyordu şimdi.  Şule Hanım, bütün acılarını unutmuş kızını görebilmek için uğraşıyordu. Annelik nasıl da yüce bir duyguydu böyle?

Ertesi gün yanlarına gittiğimde artık birbirlerine alışmışlardı.  Üçü birlikte sıcacık bir sevgi yumağı oluşturmuşlar, huzurun  o muhteşem rahatlığında yüzüyorlardı.  Doğumdan sonraki ilk gün çekimini yapıp yanlarından ayrılırken minik kızlarıyla sevgi dolu kozalarında sonsuza kadar mutlu yaşayacaklarından öylesine emindim ki…

Özlem Dağ

Doğum Fotoğrafçısı