Kreisler çalan Kemancı küçük kız

Küçük Kız o yıl 10 yaşına basmıştı. Yaşıtlarından daha çelimsiz, nahif duran çocuk, karakter olarak da yaşıtlarından farklılıklar sergiliyordu. Akranları daha düzgün konuşamazken , oyuncakları ile oynarken o ben müzik yapacağım diye ailesinin başının etini yemişti deyim yerindeyse.

3 yaşlarında gösterdiği değişik belirtiler gün geçtikçe artmış sonunda 8 yaşında kendini Konservatuar sınavlarına sokturup müzik eğitimine başlamıştı. Kemandı seçtiği ensturman. Ama o sadece keman çalmakla kalmamış bir başka Konservatuarda bale eğitimi de sığdırmıştı yoğun yaşamına. Bu istekleri ile ailesini ne denli zor bir yaşama ittiğinin farkında değildi. Babası çalışmak onları geçindirmek zorundaydı. Bütün yük annesinin omuzlarına kalmıştı. Zavallı kadıncağız ilk okul ve iki konservatuar arasında mekik dokuyordu küçük kızı ile. Şehir İstanbul, okulların semtleri birbirinden epey farklı olunca yaşadıkları zorlukları varın hesaplayın bu küçük kızla anasının.

Müzik eğitiminde öyle hızlı ilerliyordu ki öğretmenleri bile şaşıp kalıyorlardı buna. Onunla beraber eğitime başlayanlar daha küçük denemeler çalarken o klasik müziğin hit olmuş küçük eserlerine geçmişti bile.

İlk çaldığı F.Kreisler'in Liebesleid  adlı 4 dakikalık eseri idi. Bu kadar küçük çocuk ne anlar aşk şarkısından diye düşünebilirsiniz belki ama öylesine içten çalıyordu ki küçük kız dinleyenler gözyaşlarını tutamıyorlardı.

İlk konserini bir kaç hafta önce okulun konser salonunda vermişti. Herkes onun konseri bırakıp kaçacağını düşünürken ,o büyük bir olgunlukla çıkmış ve çalmıştı eserini. Alkışlar karşısında selamını verip giderken öylesine minik duruyordu ki siyah kadife elbisesi içinde.

 Bugün de bir televizyon programına konuk olacaktı.Çocuklar için hazırlanmış 'Bak şu konuşana' adlı bir programdı katılacağı.Bir sürü çocuğun dolu olduğu stüdyoya girince birden panikledi. Ya bu çocuklar gürültü yapar da yorumumu engellerse diye düşündü. Kameramanın sırtındaki elbiseye mikrofon takan soğuk eli tenine değince birden ayıldı. Hayır hiç bir ses onun müziğini engelleyemezdi.

 Çalacağı eser gene Kreislerin ünlü bestesiydi. Nedense bu eseri çok seviyordu. Program görevlisi hanımın onu  taktimini ve başarılarını anlatan minik konuşmasını büyük bir olgunlukla dinledi. Eserini yorumlaması için verilen startı aldığında büyük bir ciddiyetle minik kemanını omuzuna yasladı ve yayını kemanın üstüne koydu. Kemandan çıkan ilk notalar havada uçuşurken gözlerini kapattı. O şimdi bestecinin vatanı olan Avusturya'da atı ile ormanlarda dört nala sevgilisine koşan bir genç kızdı.Ne etrafında çeşitli sesler çıkaran çocukları duyuyor ne de eteklerini çekenleri hissediyordu.

 Eserin yorumu bitince gözlerini açtı. İlk gördüğü seyirciler arasında oturan annesinin yaşlı gözleri oldu. Gene ağlamıştı annesi bu eseri dinlerken.

 Küçük kız program bitiminde sponsor firmanın kendisine hediye ettiği içi çikolatalar, şekerlemelerle dolu  maket evi alıp stüdyodan çıkarken çok mutluydu. 

 Yıllar geçti. Kemancı küçük kız büyüdü. O artık çok uzaklarda , denizler ötesinde ünlü bir kemancı. Bir yandan öğrenciler yetiştiren. bir yandan konserler veren, her anı müzikle geçen bir sanatçı. Bir yandan da karnındaki yavrusunu büyüten bir anne adayı. Karnındaki minik bebek daha şimdiden müziğin kokusunu almış durumda. Keman çaldıkça sakinleşen, müzik olmayınca annesini tekmeleyen bir bebek o. Bir an önce dünyaya çıkıp müzik yapmak isteyen bir canlı.

 Bu anımı niye mı yazdım. Bugün 2 şubat. F. Kreisler'in doğum günü. 1875 yılının 2 Şubat günü Viyana'da doğan Avusturyalı besteci 1962 yılında bu dünyadan ayrılmış.Bir çok esere imza atmış olan bestecinin en ünlü eseri Küçük kızın çaldığı Liebesleid imiş.

 İşte ben bugün bu büyük besteciyi anmak için bu anımı yazdım. Belli mi olur belki bir gün küçük kızın minik bebeği de çalar bu besteyi.

 Bu arada beklenen  minik bebek erkek.