Kristal

Hain ellerde, bir kristal gibi,
Hoyrat yüreklerde, bir sevgili gibi
Işıltılı bir yalnızlıkta parlıyorsun...

Parladıkça,
Yıldızlar kadar uzaklaşıyorsun
Bulunduğun yerden...
Merkez seni çekiyor aşağılara...
Ama ruhun hep gitmek istiyor,
Daha yukarı... Daha yukarı...

Dünyevi gerçeklerin,
Kolları uzun...
Sen ne kadar yükselsen de
Seni yakalıyor ve çekiyor kendine...

Kutsallığın yollarında ilerlerken,
Bırakıp gitmek gerekir buraya ait olanları,
Ve acı verir kimi zaman bu terk ediş...
Ama gidilecek yol, söylenecek söz var.
Gerçeklikten çık da gel,
Yücelikte buluşalım... (Özden Gelen Kitabı-Özlem Süyev-Mephisto-2004)