Kriz Üzerine

"İlk defa, Amerika’da bu kriz ortaya çıktı. Başka ülkelere ulaşmak için zamana ihtiyacı var. Amerika’ya boşu boşuna söyleniyorlar. Onun ekonomisi sayesinde Avrupa, Çin, Japonya hatta Rusya gelişiyor, çünkü Amerika herşeyi satın alıyor. Şimdi satın almayı kesecek ve eskinin ne kadar iyi olduğunu herkes anlayacak.

Dünyada insanlar, şirketler, herkes ve herşey arasında bağların, bağımlılıkların olduğu sistem, şimdi daha çabuk kendini gösteriyor ve yakında herkes, direkt kendi üzerinde, başkalarına karşı davranış değişiklikleri hissedecek, önce devletlerarası ve sonra şahsen. Karşılıklı ilişkilere bağlı olarak yapılan başarı ve güvenlik değerlendirmesi; ‘nefreti sevgiye dönüştürmek gerektiği’ düşüncesini ortaya çıkaracak.

Peki bu kriz süresini kim daha kolay atlatacak? Bütün dünya ile en az bağı olan. Bu yüzden ülkeler globalleşmeden uzaklaşmaya da çalışacaklar. Ama bu kaçış, onlara yardım etmeyecek çünkü böyle olursa gelişme duracak. İletişim, alışveriş olmadan gelişme durur. Herkes içgüdüsel olarak geri dönmeye çalışabilir ama bu yavaşlamaya, daha büyük darbe almaya yol açar. Bu durum, iyileşmek için yanlış ilaçlar alan hastaya benzer.

Eğer olaya bütün olarak bakarsanız, aslında bu kriz, tek organizmada oluşan bir olay. Ayak, karın, el ağırıyor ve ağrı, beyinde hissediliyor. Neden kriz bankalardan başladı? Çünkü Amerika’nın ekonomisinin temeli bankalar, serbest piyasa örneği. Şimdi devlet onları satın alıyor. Avrupa’daki gibi piyasada serbestlik daralacak. Ayakta kalabilmek için insanlar arasındaki bencil ilişkileri, ‘birbirimizi karşılıklı düşünme’ ile değiştirme zorunluluğu doğacak. Kriz sonrası dünya, tamamen bambaşka bir dünya olacak. Amerika’da yüksek teknoloji hariç herşey çökmüş olacak, Amerika herkesten fazla düşecek belki fakat bilim ve üstün sanayii birikimleri sayesinde ayakta kalmayı becerecek, yıkılmayacak. Amerika’nın üretime geçmesiyle, Çin bundan zarar görecek.

Peki neden herkes krizden korkuyorken bazıları ise, bu korkuyu hiç paylaşmıyor? Bütün geçmiş krizler, genel olmayan ve anlaşılır olmuşlardı ama şimdi dünyayı saran; ondan öncekilere benzemeyen ve bilinen reçetesi olmayan bir kriz. Geçmiş krizlerdeki gibi sorunu çözmeye çalışıyorlar (bankalara yardım..vb) fakat şimdıki sorun, gerçek sebep bulunmadan ortadan kalkmayacak. Sistemin içindeki parçalar arasındaki bencil ilişkiler, sıkıntıya hatta yıkıma yol açmaktadır. Kuru ve anlamsız bir egoizm yerine; bu dünyada yalnız kendimizin yaşamadığını, başkalarının da varolduğunu düşünebilmek; bize yardımcı olacaktır.”