Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 
 

Hakan Karaduman (Akdenizli)

http://blog.milliyet.com.tr/akdenizli

24 Mart '09

 
Kategori
Gündelik Yaşam
 

Kriz

Kriz
 

yeni bir ayakkabı yok şimdilik.


Üç gün yemek yiyememiş üç çoğuyla, kocası çoktan ölmüş baygın bir kadın getirdiklerinde hastaneye, önce, açlıktan olduğunu anlamamıştım. Ama çocukları… yüzleri küçülmüş, açlığa süzülmüş; çaresiz bakışlarında korku yoktu.

Açlıktan, ellere muhtaç olmaktan, hem de açlıktan: ne mümkün bu toprakların insanında muhtaç olmaktan. Taşıyamaz ayakları, yere düştüğünde ayakta kalır namusu, iffeti, onuru; açlıktan.

Bu öyle bir ayakta kalıştır ki, düşeyazmaz, gerçeğin içindedir ama görmez kör gözler; düşeyazsa bile.

Başka bir yerde bir adam:

Eve akşamı zor eder ve gelir. Kapıda kadın, eskimeyen hırkasının içindeki kırmızı kazağının, sol elinin üzerine bağdaş kurmuş sağ eli, düşünceli; adamın tüm yüz kasları yere düşmüş, gözlerinde küçük ve keskin bir ışık hiddetle parlar, ayakkabılarını çıkarır; dün suyla geçiştirilen öğünler ve son makarna, açlık; bakar çaresizce. “Yine eli boş geldi bizimki; çocuklara ne yalan söylesem ki?” der kadın. Adam kapıdan girince odaya geçerken hırsızdır artık. Ailesinden çalacak affediciliği…

Affediciliğin hırsızıdır artık.

Çocuklar koşuşur babalarının üzerine. Komşu getirmez mi oldu bir kap çorba dünden beri ne? Önce alnındaki kırışıklar adamın, çöker derine, kaşları ardından, yüzünde derin bir umutsuzluk ve dudakları ağlamaklı; çocuklar bilir yine açız, umutsuzca sıyrılırlar kendilerine, bilirler gelecek günleri de.

Oysa Anadolu kimi aç bıraktı ki? Ne oldu, neler oldu da aç komşular yakınlaşmakta kapı kapı? Evden her çıkışta borç alınacak hayali kişiyi aramakla yürünen aşınmayan yollar… Yürürken her adımda, onca yıllarca geldiği noktada, ne elde ne avuçta. “Çocuklar, ah çocuklar… size baba olmadım,” der adam. Sizi getirirken dünyaya rızkımızı verecekken, kimler girdi araya ve çaldı ekmeğimizi? Ne tatil, ne sinema, ne de bir lokantada yemek, köydeki son tarla da gidince… Köydekiler de ektiklerini biçemediklerinde fakir, sahipsiz, ağalar kuşatmış her bir yanı; köleler aç! Sahi Anadolu bakardı bize, kim girdi ekmeğimizin içine?

Yarını düşünmeden yaşamak. Ne yarını, bu gecenin sabahını düşünmeden, artık.

 
Toplam blog
: 470
: 551
Kayıt tarihi
: 28.08.06
 
 

Ateşten denizleri mumdan gemilerle geçmeye" benzer hayatımız. Mutlaka mavi gökyüzü görünecektir. Gid..