KT 122: “Abla” Görür ki, Erkekler Arası "Kadınıma Dokunma, Ben de Seninkine!" Mutabakatı Dışında...

Poyraz! Set üstündeki şemsiyelere dek yükselen dalgalar, poyrazın 7-8 şiddetinde olduğunun işareti. Kediler verandanın en kuytu köşesine konsa da anında her yana dağılan yuvarlak şekilli mamanın peşinde o yana, bu yana koşuşturmakta… Bir gün önce, günlerce süren barış hali sonrası, baltasını gömdüğü yerden çıkaran poyraz saldırmakta; bu, “abla”nın tütmeyen sobayla güzeeeelce ısınması demek. Bacası, durgun ama en azından güneş battıktan sonra soba yakmadan da olmayan havalarda çekmediğinden, iyi havalarda kötü havalardan çok üşüyen “abla”nın keyfi yerinde. Lucky’nin acı feryadına kadar.

Hayvanların bazılarının insanlar gibi kötülüğe yatkın olduğunu düşünen “abla”yı haklı çıkarırcasına şaşı Tekir, Lucky’yi altına almış tepelemekte! Küçücük’ün koruyucusu Lucky, aseksüel doğasıyla bunca kan ve yolunmuş tüyü hak edecek ne yapmış olabilir? Şaşı geçici olarak verandadan uzaklaştırılır, Lucky olabildiğince yoğun bakıma tabi tutulur, verandadaki kanlı dövüşün izleri yıkanır.

Canı sıkkın “abla” paralı kanalda gezinirken daha önce izlediği 1975 yapımı, Aşk ve Ölüm filmine rastlar. Woody Allen, Boris rolünde "    Yahudi ned       ir?   "  diye sorar kasabanın papazına ve onun gösterdiği resimlere bakıp "   ama bunların boynuzları var   " dediğinde papaz "  hepsi böyle değildir  " der, " Polonyalı olanları çizgilidir ."  

Koca bir kahkaha atan “abla”, " kendisiyle bunca dalga geçebilen kaç kişi vardır Dünya yüzünde acaba? " diye düşünerek dolanırken, Feyzi Tuna'nın çektiği bir Türkân Şoray-Cihan Ünal filmine rastlar: İhanete uğrayan kadın kocasını boşamaya karar verip ablası yanına taşınır ve anında, -belli ki- birbirlerinin, benim kadınımdan uzak dur, ben de seninkinden! hukukuna saygıdan geri duran enişte, baldıza yemeklerinin, kendisinin güzelliğinden, bacanağının aptallığından dem vurur, olur.

Bu değişimi anbean yaşamış biri olan “abla” bizzat deneyimlememiş olsa, " abartılı senaryo " deyip geçecek. Şişli Adliyesi karşısındaki iş yerinde, birinci kocadan boşanacağı lafı çıkar çıkmaz “abla”nın onca yıllık mesai arkadaşları kurt adam olup bir tuhaf, gözleri çakmak çakmak bakmaya başlarlar. İlk kez başına böyle bir şey geldiğinden “abla” önce kendisine öyle geldiğini düşünür… taaa ki ikisi, sarhoş, bir gece kapısını çalana dek!

00:30, ana-kız çoktaaan uyumuşlar; “abla” fırlar, kapıyı açar,  "komşular  ne der?" ruh hali içinde, uyku sersemi ilk sorusu "apartmana nasıl girdiniz?" o lur. Bu ikisi itişe kakışa, ayakta zor durarak ve gülmekten yerlere kapaklanarak kapıcıya açtırdıklarını söylerler, rezillik! Defedip kapısını kapatan “abla”, dostlukları pek de gerekli olmayan bu ikisiyle işyerinde sohbeti keser. Biri yıllar sonra bu küslükle ölür, diğeri ile eskisi gibi olmasa da yeniden görüşülür.

Bu konuda konuşulduğunda “abla” görür ki, erkekler arası kadınıma dokunma, ben de seninkine! mutabakatı dışında, erkeği olmayan kadınların cinsel açlık nedeniyle, sebil durumu arz ettikleri yanılgısı pek yaygın: Sanki boşanmadan bir gün öncesine kadar kocasıyla muhteşem bir cinsellik yaşar da kadıncağız, izleyen günlerde derhal bir ya da birkaç hayırsever tarafından avutulmaya ihtiyaç duyar!

Akıllı bir kadın olan annesi, boşanır boşanmaz “abla”ya, "aman ha, dikkatli ol!" diye boşuna mı nasihat etmektedir? O ara vefat eden ilk kaynanasının cenazesinde bir araya geldikleri, ilk eşinin yengesi ekler, "aman kızım, bir torba kemik olsun, nikâhı altında ol!"

Annesinin öğüdünü tutmayı beceremeyen “abla”ya, yengenin öğüdünü tutmak kalır! Sıkı takip altındadır; kızkardeşi ve kızıyla beraber oturdukları eve ziyaretlerini sıklaştıran ikinci koca adayının, ara verişi sırasında bakkal sorar; "ağabey epeydir uğramadı?"

Doğallıkla o da iyilik peşindedir, “abla”nın iyiliği değil, “abla”ya bir iyilik belki, ama sonuçta iyilik!