KT 18: Festivalin on birinci gününde "abla" üç film daha görür.

Almanya-Belçika-Hollanda yapımı Suyun Rengi; Moğolistan'ın donmuş bozkırında geçen yarı fantastik, sıkı festival izleyicisinin hazmedebileceği türden bir film kaybolan göçebe kültürü üzerine... "Abla"nın aklına -nedense- kuş gribi gelir.

 

 

Gürcistan-Fransa yapımı Miras; Kataloğa göre baba-oğul, "abla"nın bir önceki yıl 13'ü gören kız kardeşine göre, ağabey-kardeş yönetmen Babluani'lerin yönettiği filmin kahramanları, planlanandan çok kısa bir süre önce kalp krizi geçirip ölen büyükbaba ile araya giden torununun ve gerçeğin bu boyutunu algılamaktan çok uzak bir grup Fransız'ın burunlarını sokmalarıyla, kapanması sonsuza dek ertelenen kan davasının trajikomik öyküsü. Güzel Gürcü müziği, güzel Gürcü coğrafyası görüntülerine eşlik eder, ve bu insanlar dağların kendi kanunları çerçevesinde "bir şarkı söyler gibi ölebilirler!".

 

 

İran-Irak-Avusturya-Fransa yapımı Yarım Ay; Yönetmeni Bahman Ghobadi'nin katılımıyla sunulan film, bir grup müzisyenin çok uzun bir zaman sonra yasakların kalkmasıyla, konser vermek üzere yaptıkları yolculuğun trajikomik hikayesini anlatır. 

 

Yönetmen soruları cevaplarken filmlerine komedi unsurlarını zorla soktuğunu, ilk kez bu filmine 10 dakikalık bir bölümü keserek oto sansür uyguladığını, buna rağmen rejimin filmi yasakladığını söyler. Görüntü güzel, müzik muhteşemdir. Yönetmen, izleyicilerden birinin sorusu üzerine, "iki yıldır da büyük kısmı Diyarbakır'da, bir bölümü de İstanbul'da geçen bir film projesi üstüne çalışmakta olduğunu" ekler.