KT 22: 26. İstanbul Uluslararası Film Festivali reklam filmleri üzerine...

"Abla" 26. İstanbul Uluslararası Film Festivali'nin Reklam Kuşağı üzerine de yazması gereken bir şeyler olduğunu düşünür.

Tam zamanında başlayan gösterimlerin başında yaklaşık 15 dakika süren bir reklam filmleri bandı vardır: Bazısı tekrar tekrar izlenebilecek kadar sevimliyken, birkaçı vücutta döküntülere neden olacak biçimde alerjiktir.

Blucin reklamı, akan yılları güzel kurgusuyla, üst üste izlenebilecek kadar tatlı anlatır. Aslında "abla", blucin denen iş giysisinin temel özelliği dayanıklılığının, "moda nesnesi" olsun da haldır huldur tüketilebilsin diye, yapay yollarla aşındırılmasına, eğri büğrü dikilmesine, parçalanmasına ve de bir zamanlar eski diye atılacakken, tam o kıvama ulaştığında, yeni bir giysiye verilen paradan fazlasıyla satın alınışına akıl sır erdiremez. Seks sosuyla tüketiciye kakalanan ürün fikrini de hiiiç desteklemez ama reklamcı "abla"yı bile kafakola alacak kadar kurnazdır!

Şirin çocuk her zaman prim yapar yargısıyla çekilmiş kefir reklamı, evinde kendi yaptığı kefiri tüketen bunun faydasını da gören "abla"nın -ve sağda solda konuşmalarına kulak misafiri olduğu diğer izleyicilerin- içini bayıltır.

Votka reklamı sesleriyle etkileyici ve güzeldir, votkayla hiç alışverişi olmayan "abla"da derin iz bırakır. Tersine çevrilmiş klişelerle çekilmiş yeniçağ soslu iletişim reklamının olumsuz etkisi ise sesle katlanarak artar.

İyi ve doğal oyunculuk, bisküvi reklamında bile anlamlıdır, ürün akılda kalır.

Bir de hiç yabana atılmaması gereken bir konu vardır; reklam bandının yayını sırasında körkaranlık olan sinemalarda yerini arayan izleyicinin yarattığı küçük çaplı arbede! "Abla" bunun böyle olmak zorunda olmadığını bilir, çünkü efendice bir aydınlık içinde izleyicisinin yerine salimen ulaşmasını sağlayan işletmeciler de vardır. Sinepop Sineması bu tavrıyla "abla"nın haklı övgüsünü kazanır.