- Kategori
- Psikoloji
Kucakla geçip gidenleri
Kanatmayın yüreğimi sevdiklerim… Batırmayın cam kırıklarını… Yakmayın canımı… Çok acıtıyor can kırıkları… Sevdiklerinin gidişini görmek… Görmek ve sessiz kalmak… Sessizce izlemek zorunda olmak… İçine atmak duygularını… Unutulmak…
Tercihler değişir elbet bundan doğal ne var… Ama izi …Yakıp da geçer… Kanatır… Ağlatır için için… Duymaz kimseler hıçkırıkları… Bilmezler gidenler yanlış bir yere doğru yol aldıklarını… Onları gerçekten seven kim bilmezler…
Ya aradıklarını bulamadıklarında… Ya geri döndüklerinde bulacaklar mı acaba arkalarında hiç düşünmeden, canını yaktıkları o çelimsiz papatyayı…Yapıştırabilecekler mi can kırıklarını… Eskisi gibi olacak mı yapışsa da kırılan parçalar… Tuz buz olmuş yürek nasıl toplayacak kendini…
Topla kendini papatyam… Aç beyaz beyaz…Tomurcukların günbegün büyüsün, kokular yayılsın bahçenden…Geçenleri büyülesin… Göz yaşların sulasın filizleri… Var sen büyümelerini bekle, emek ver… Emek vermeden olur mu sevgi… Sen yine de kucakla geçip gidenleri.