Küçücük bir Lavanta Çiçeği

Bir kız tanıdım

Çilli

Ben severim

O kimi sever

Bilmem

Saçların

Şaçlarıma karışsın

Düşündükçe beni

Ağaçlar çiçek açsın

İstanbul bahar

Nisan yağmuru gibi

Omuzları çıplak

Küçücük kulakları

Çatlak dudakları

Mor kalem

Yazmaz oldu

Kara gözlüm

Sen bana darılalı

Gök mavisi

Titriyordu

Bulutların ötesinde

Araf'ta olana el sallayarak

Dünyanın

Bütün mevsimleri adına

Tane tane kirpikleriyle

O siyah gözün

Elmacık kemiklerin

Küçücük

Bir lavanta çiçeğinin

Kokusuna sığınması

Düşünmeden

Sevdiğim bu anda

Birden bire

Karşılaştığım

Gökyüzü ve yıldızlarla

Rengi

Üzümden kara

Gözleri

Güneşin

Şarktan doğması

Kadar gerçek

Alabildiğine

Gelincik

Hep bir ağızdan

Konuşuyoruz

Duymadan birbirimizi

Kimisi

Sevgilisine aşık

Kimisi

Evlat olmak istiyor

Hesap bilmem

Maliyede

Memurum

Görmek

Ağlamak bitti

Dışında

Kaldık

Tüm kapıların

Yalan

Hepsi

Bu yaşadıklarım

Ne yük taşımak

Ne de üşümek burada

Önümüz kış da değil

Gelmedi bahar.

MEHMET ÖZGÜR ERSAN / 02.06.2011 ÜSKÜDAR