Küçüğüm

bir ayrılık rüzgarı esti
...toz duman arkası

eşikte tozları süpürdü kadın
tozlarda tuz buz aşkını

-Git, beni sevme küçüğüm
her bahar sonrası gelir güz / dedi

...gitti
bahardan denize karşı yuvarlanarak,
peşi sıra götürdü sıcak heyecanı

mevsim hep ayrılıktı aslında
takvimler hep düşürürdü yalnızlığı

kaç kez yıldızlara serpti bu acıları
kaç kez sızılarıyla uykusuzluğu sıvazladı

yorgundu kadın,
yolun daha başındaydı adam.

git, beni sevme küçüğüm...
her sarılışın bir parça daha koparır canımı / derken

sessiz harflerinde saklıydı
gitme...kal / deyişleri.

.....

bir kürekte toplandı aşk kırıntıları
kapı kapandı.

gözlerinden ilmek ilmek geçti
şeffaf yalnızlığı.

.....

git-me küçüğüm
-dinle!

maviye giderken adımların
köpüklerinde bulursun çocuk yanını

oysa bilmelisin
o dalgalar aşındırır en sert dediğin kayaları

mavi bir kuş aslında ölüm
beyazsa çırpınışı, sakın kanma.

her gülüş saklar nice acıları
baktığın aynanın da vardır arkasında siyahı

gümüşünde kara düşer belki yarına
oysa baktığın gibi yansırsın kendine

sen hep güneşi tut ya da güneş ol sabahıma...

git dediysem, sen bana bakma
kal diyemediğim için
i m k a n s ı z bu s e v d a
anla k ü ç ü ğ ü m.