Küçüğün sesi daha çok çıkar

Yarım saat önce seçimleri bitirdik. Yeni döneme geçtik. Büyük Türk milletine hayırlı, uğurlu olsun. Geride bıraktığımız seçim döneminde bir çok ayrıntı senin de gözünden kaçmamıştır eminim ki; güzel okuyucum. Benimse küçüklerin daha çok bağırmasıydı bu seçimden kendimce gözlemlediğim... 

Partilerin seçim çalışmaları sürerken, propaganda faaliyetleri bir şekilde yerine getirilirken, küçük partilerin çığırtkanlığı, " Ben burdayım." diye umutsuzca haykırışları, senin de dikkatini çekti mi; dikkatli okuyucum? 

Aslında çok doğaldır bu durum. Çünkü güç olarak zayıf olan, rakibinin çok gerisinde olan, mecburen rakiple başedebilmek için farklı yollar arar. 

- Seçim kazanma ihtimali düşük olan parti, daha çok bağırarak, daha kalın ve gür çıkararak sesini; olduğundan büyük göstermeye çalışır cüssesini. 

- Rakibinden çok daha çelimsiz ve güçsüz olan boksörün ha bire, maç öncesi avaz avaz bağırması gibi; mahallenin abisinden dayağı yiyeceği belli olan çocuk da, tiz çığlıklarıyla korumaya çalışır zavallı bedenini. 

- Bir hafta sonra ligin büyük takımlarından biriyle karşılaşacak futbolun orta halli, ya da küçük takımı, hafta boyu çıkardığı gürültüyle hakemi, rakibi, kamuoyunu etkilemeye çalışır durur. 

- Bir mücadelenin veya kavganın haksız, ya da güçsüz olan tarafı da, yırtınırcasına paralar kendini. Tek derdi duyurabilmektir sesini. Haklı gösterebilmektir bir şekilde kendini. 

- Savaş alanında sayıca az olan, er meydanında zayıf kalan da, çığırtkanlığıyla kapamaya çalışır karşısındakiyle kendisi arasındaki güç farkını. 

- Tıpkı koca bir köpek tarafından köşeye sıkıştırılmış zavallı minnacık bir sokak kedisi gibi; kaybedeceği neredeyse kesin olan küçüğün, daha sivridir tırnakları; daha çok kabarmıştır tüyleri... 

Bütün bu örneklerde olduğu gibi, küçüğün sesi her zaman daha çok çıkar. Çünkü yoktur başka çaresi... Tek umududur onun; bitmek bilmez çığırtkanlığı...