Küçük şehir ve istasyon

Karlı bir gün hatırlıyorum
Adımlarımdaki o kar sesi
Ve beyazın en derin ayaz hissi...
Yorgun trenler
Ağır vagonlarını götürüp peşisıra
Dağın ötesine doğru kayboluyordu...
İstasyon beklemeye alışmış
Öyle hüzünlü...
Küçük şehirlere taşınan öykülerin
İlk sözcüğü...
***
Hayatlar biriktiriyordu istasyon
Çoğu kırık
Birçoğu yaralı hayatlar,
Yorgundu insanlar...
***
Karlı bir günün ilk saatleri
Nefesimle ısıtırken ellerimi,
Gözlerim birşeyler arardı
Ne olduğunu hiç bilemediğim...
***
Küçük şehrin küçük istasyonu
Ben
Trenlerin getirdiği
Bir kız çocuğu...
Kartopu oynamak gelirdi içimden
Uçardı yorgunluğum.
Kara dokununca anlardım
Yeni bir şehirde
Yeni bir öyküyeydi yolculuğum...
***
Küçük bir şehir
Anılarımda sıkışıp kalan.
Farkında olmadan
Eskitmişim o tozlu şehri...
Oysa o küçük şehirde
En çok rüzgarı severdim.
Toz kalkardı dünyanın üzerinden
Öyle bir rüzgardı o...
Öyle gerçek...
Üşüyünce
Yaşadığımı anlardım...
***
Dardı ve taşlıydı sokakları
Her gece kırmızıydı ay...
Ve kar, kar gibiydi orada
İri taneli üzüm kılığında...

Deniz Çelimli