Kukla yaşamlar...

Peki ama nedir bizleri bir sistemin parçası haline getiren, çok merak ettim, çok araştırmak istedim ve nitekim araştırdım da ama araştırdıkça, uzmanlaştıkça farkettim ki o heyecanımı kaybetmişim ve ben de sistemin bir parçası haline gelmişim. Umut demişim her defasında ama umudu besleyenin içimdeki o saf, o sıcak, kalbe tatlı bir çarpıntı veren heyecanı unutmuşum an ve an yok oluşumda. Sanmışım ki bu dünyada genel geçer bazı kuralllar var ve onları öğrenebildiğim sürece tutunabileceğim, tanınabileceğim, farkedilebileceğim... Ve birgün dönüp baktığımda ardıma, hep fani şeylermiş elimde olan gölgeme teslim ettiğim geçmişimde. O an takip etmek istemişim insanların bu dünyaya yansıyan siliüetlerini.

Şimdi de takip etmek istiyorum bu kısa blogumla kaçımız farkındalığın farkındayız, her geçen gün yazmak istiyorum, paylaşmak istiyorum amatörlüğümü gizlemeden, heyecanımı yitirmeden, öğrenmek istiyorum yansıtmak istiyorum içimde sentezlediğim tomurcuk meyveleri... Bir Kukla Medeniyeti diye nitelediğim bu dünyada düşünmek istiyorum yalnız değilim, bilmek istiyorum yokluğun varlığın temeli, acının mutluluğun simgesi olduğunu düşünenlerin de olduğunu.