Kül

Ateşin çıngısı uzaktakinin vurunca yüzüne,

Yüzü bulanmış, dalgalanmış yüzü

Şişman dalgalar gözaltlarından geçip,

gözaltılardan da geçip,

elmacık kemiğinin en tepesinden aşıp,

güldüğünde yüzünde ince hilal patika yoldan geçip,

kuru dudaklarına yapışınca kıvılcımın külü,

Yüzü dalgalanmış, bulanmış yüzü.

ateşin kamçısı vurunca yüzüne, dalgalanınca yüzü,

bulanmış; en karanlıklara hapis verdiği çocukluğu

çamurlu sular yükselmiş, sığdan yuka’ya doğru.

düşünürken gerginlikten

Adrenalin parlatır yüzünü, korkusu kendine güveni

Oyunlarını iyi oynayanlar mutluydular, eşek değillerdi ya

Yangınlarda enselerini döner, yüzleri sönerdi.

“Herkesler mutlu olsa da, şarkılar türküler söyleyip, yüzümüze ikindi meltemlerine bıraksak,”

Diyen dili aksak,

Kıçı.ı dönmesen de konuşsak?