Kullanılmış bir oyuncağın oyuncaklarına

“ Şey Said’in devamıydım, kullanıldım!” diyordu bebek katili. Sanırım bunu, kendi iradesi ile hareket etmediğini açıklamak için söylemişti. İnanmış biri için “kullanıldığını” söylemek diye bir şey söz konusu olamaz. 

Kişilik sahibi bir “âsi”, kendi doğrusundan asla vazgeçmez ve mücadelesinin kendi iradesi ile yürüdüğünü gururla söyler. Sadece yukarıdaki ifade bile bebek katilinin kişilik zafiyetini ortaya koymaktadır. “Kullanıldım” dediği anda zaten yürüttüğü eylemin köpeklikten farklı olmadığını itiraf etmiş oluyor. Demek ki ortada gerçek bir hak ihlali ve buna karşı çıkan haklı isyankârlar falan yok! 

Peki normalde, binlerce insanı peşinden sürükleyip kanına giren bir liderin “Kullanıldım!” diyerek kendini köpekleştirmesi, metalaştırması, taraftarlarına hayal kırıklığı yaratmaz mı? Sözde davalarının haklılığını muhakeme etmelerini gerektirmez mi? 

“Kullanılmak” edilgen bir fiildir. Yani, iradesi olmayan bir nesnenin veya iradesi elinde olmayan bir kişinin bir araç olarak işletilmesi, çalıştırılması anlamına gelir. 

İradesi elinden alınmış kişi kullanıldığında bu, onun, birinin malı olduğu anlamına gelir. Sahibi de malına, istediği her şeyi yapar! 

Şimdi diyelim ki bir tencereniz var.( Yılmaz Özdil okuduk ya, ondan herhalde, ömrüne bereket…) Tencereyi ister kına gecesinde dımıdan için isterseniz nohut pişirmek için kullanırsınız. Tutun ki tuvalet tıkalı… Gaytayı yollayamıyorsunuz… O vakit içine şey bile edebilirsiniz, zorda kalırsanız. 

Şimdi bebek katili tombik diyor ki: “Kullanıldım!”… Hani olur ya Nuri Alço evlenme vaadiyle kızı kandırır, sonra kullanıp kirli bir mendil gibi atar… Aynen o! Bu bebek katilini de “kullanmışlar”. Artık nasıl “kullandıklarını” bilemeyiz elbette ama?.. 

Kadının namusu için cinayet işleyen, kadının kullanılmamışını bilhassa isteyen yöre halkımızın, “Ben kullanıldım!” diye itiraf eden bir adamın neyini niçin sevdiğini, ona niçin bağlandığını şahsen ben merak ediyorum. Elbette yöre halkının tamamı bu katilin taraftarı değil. Ama taraftarlarının da bir nebze “namus” duygusuna sahip oldukları düşünülürse… Ele geçince , o güne kadar sövüp saydığı devlete “Kullanıldım!” diyen, hatta şimdi de kullanılabileceğini söyleyen bir insansıya hangi ahlâk ve namus ipiyle bağlanabiliyorlar? Kullanılmış bir oyuncağın sahte davasına nasıl bel bağlıyorlar? Kullanılmış ve atılmış bir insan müsveddesi tarafından kullanılmayı onurlarının neresine sığdırıyorlar? Başka sorum yok!