Kültür Baba M.Kemal Yılmaz ve şiiri

Eski Aydın Milletvekili, eğitimci şair, yazar ve aynı zamanda İlgiltere’de, Fransa’da  Kültür Ataşesi olarak  görev yapan M.Kemal Yılmaz ilerlemiş yaşına rağmen hâlâ dipdiri, tüm varlığıyla maddi ve manevi  olanaklarıyla  Türk kültürüne,Türk diline, Türk eğitim ve öğretimine yardımlarına devam ediyor. Yazdığı  kitaplarını  dostlarına, arkadaşlarına, hemşerilerine,  özellikle öğretmen ve öğrencilere armağan etmekle gurur duyuyor ve hatta bundan  zevk alıyor, mutluluk duyuyor.  

Değerli meslektaşım Etem Oruç M. Kemal Yılmaz’a “Kültür baba “diyor. Ben de bunun  şahidiyim. Postaya ne zaman gitsem mutlaka  onun bana gönderdiği  bir kitap, bir dergi, gazeteyie veya yazıları, şiirleri vardır. Bunlarla birlikte  Aydın’da  Cumhuriyet Kadınları  Derneği’nin yeni yayımlandığı “Cumhuriyet Kadınları “  Dergisini de ( Sayı: 2- 29 Ekim 2012 )  sayısını da  göndermişlerdir. Aydın’da  “Cumhuriyet Kadınları Derneği”ni kuran  yönetim kurulunda görev alan tüm  kadınlarımıza teşekkür ediyor,  bu derneğin  Aydın’a hayırlı ve başarılı görevler yapmasını diliyorum. Bu güzelim dergi için ayrıca teşekkürlerimi   sunuyorum.  

Ben ne zaman aramak istesem, teşekkür emek için telefonla arasam “Kemal Bey  şimdi postahaneye gitti” diyorlar. Onun  bu durumunu yakından tanıyanlardanım.  İlerlemiş yaşına rağmen (  91 ) yaşında  olduğu halde hâlâ  kültür - alışverişini  sürdürüyor. Yapılan konuşmalarında” ben öğretmenim, görevimi yapıyorum, öğrenliğin emeklisi olmaz, ben bunları yaparken  mutluluk  duyuyorum “ diyor…

Şimdi sözü fazla uzatmadan Sayın M. Kemal Yılmaz’ın bana armağan ettiği  “Atatürk’ün Eli “ adını taşıyan şiirini  bu köşemde sizlerle paşlaşmak istiyorum. Küçük yaşlarda iken Atatürk’ü  trende yolculuk yaparken görüyor. Bu özlemle bu şiirini kaleme almıştır M.Kemal Yılmaz….Aynı zamanda içtenlik dolu samimi bir Atatürk hayranıdır. Söke’den  sevgili başöğretmenimiz Sayın M. Kemal Yılmaz’a Selamlarımızı, saygılarımızı gönderiyor,  ellerinden hürmetle öpüyor ve de sağlıklı günler diliyoruz.

ATATÜRK’ÜN  ELİ

Daha ben,

Atatürk’ü doya doya görmeden,

Beyaz treni ağır ağır gelip geçti bizim köyden.

***

Son vagonda,

Son pencerede o güzel  adam,

Eleder, durur  bana.

Ben Atatürk’ün  elini gördüm,

Görüp de selam durdum.

***

Bir  el ki,

Kocaman dağ kadar,

Bir  el ki,

Kara tahtada ak kalem tutar,

Taptaze- Yeni doğmuş geceden,

Bir   eli vardı uzanmış dudağına,

Farkı yok bilmeceden…

***

Bir   el ki, düşünür , ha düşünür…

Ta….Kocatepe’den.

Uzakta bir  el sallanır…

Tutar selamım , alır...

Okşar beni,

Bir  el başak olur,

Sararır  kalır…

Biçer   ekinlerini köylülerimin,

Bir  el orak ,

Bir  el  tüfek  olur,

Atar,

Parmak  parmak,

***

Bir el ki yorgun mu  yorgun …

Bır  el ki ışık  mı  ışık…

Karanlıkları yarar,

***

Uzanmış Anıtkabir’ den,

Uzanmış kırk yıl öteden,

Ellerimizi  arar…

             M.Kemal YILMAZ

    Kemalist Ülkü,Kasım 1990

  Üç Demet Şiir / Umurlu  çiçekleri

M.Kemal YILMAZ, Aydın 2001. 2. Baskı, Kolalı Matbaası.s.86,87

adı geçen kitabı, Abdülkadir Güler yayına hazırladı. 3.baskısı

Aydın  Adnan Menderes Ünivesitesi yayın ve basımevi . 2011.