Kumar

‘Putları yıkmaya yeni başlamıştım
Yüzlerce surat gördüm alıştım
Karadelik kadar hür bir zerafet
Gördüm sen başkası olamazdın

Yüzüme bir bak o benim
Sen aşık olmadın aşk senin
Yüzüme bir bak o senin
Ben aşık olmadım aşk benim

Yüzüme bir bak o benim
Sen aşık olmadın aşk senin
Yüzüme bir bak o senin

Dünya yuvarlak
Aklım unutkan
Alem huzursuz
Kalbim kırılgan
Kapıldım yine
Ne büyük kumar
Ama oynamasam ben olmazdım

Ben olmazdım...’

Bu aralar Hande Yener’in yeni albümündeki bu şarkıya fena takmış durumdayım; yatıp kalkıp bu parçayı dinliyorum , aynı zamanda düşünüyorum, hayal kuruyorum; kah mutlu oluyorum kah üzülüyorum. Zaman oluyor içim eziliyor zaman geliyor asabım bozuluyor.

Evet hayat büyük bir kumar ve biz insancıklar da el mecbur oyuncuları…. Oynamazsak biz olamıyoruz

Her birimiz suratında onlarca maske, makyaj, hiçbirimiz gerçek biz olmuyor olamıyor nedense. Herkeste bi rol yapma ihtiyacı bi yapmacıklık sunilik …. Bilemiyorum bu galiba hakikat