Kurşun kalem

Bitmesin diye sakladığınız oldu mu hiç, düz ya da altı köşeli bir kurşun kalemi, ya da renklisini veya geceleri karanlıkta beyaz kâğıt üzerinde parlayanını…

Hatırası kaldı mı mazinin tozlu raflarında yazdıkça koku veren bir kalemin…

Belki de adınızı ilk kez yazdığınız, dalında bir çiçeği ilk kez çizdiğiniz, hayata karşı sizi dik durmayı başlatan o kurşun kalemin..

Teknoloji ilerleyip parmaklarım klavyelerle öpüşmeye başladığından bu yana, hatırlamıyorum elime alıp yazmayalı kaç sene geçti…

Oysaki bu nostaljik kahraman, uzun zaman önce o tahta sıralarda, alfabeyi sökmeye çalıştığım yıllarda annemin elinden daha fazla yakındı ellerime.

Hatıralarımda, beyaz sayfaların boşlukları arasında elimin gelgitlerinden oluşan macera denizinden nasibini almıştır kurşun kalemim.

Kelimeler el yazımla birbirine tutunmayı öğrenmiş kendilerine yolu kurşun kalemim göstermiştir.

Güç mü alırdım bilmem, parmaklarımla sıkı sıkı onu tutarken.

Çocukluğumu hatırlattığı için midir ki, hoş kokan melankolik hatırası…

Kalemtıraşın var oluş sebebi, filinta gibi duran kurşun kalemler ne kadar da kıymetliydi bir zamanlar.

Rahmetli ananem eline kurşun kalemi alıp göz hizasında tutarak geçmişe dalar ve fırsat buldukça hatırlatırdı hep, anneme bir kalem alabilmek için bir gün boyunca bamyatarlasında, güneşin altında nasıl ter döktüğünü.

Şimdilerde öyle mi peki..

Kaç kuruşluk değeri var çocuklar için...

Zamanla çeşitleri artan kurşun kalemlerin, üsten basmalılarının çıkmasıyla uçlarının incelikleri konusundaki bizim inisiyatifimiz elimizden alınmış, artık eni çapı bilinir olmuş ve heykeltıraş endamıyla çöp kovaları başlarında ucunu yontma edamız (dersten 3-5 saniye de olsa kaytarmalar) ortadan kaldırılmıştır.

Sonraları yerini, ismi kandırmaca, yazdıkça tükenen, soğukta donma riski taşıyan tükenmez kalemler almış olsa da uzayda yine kurşunkalemler devreye girmiş. Amerikalılar araştıra dursunlar uzayda dayanıklı kalemi aramaya, Ruslar kurşun kalemleri kozmonotların eline tutuşturuvermişler. Kurşun kalemler yine korumuşlar tahtlarını.

Kurşunkalemi icat edenler bilirler miydi acep bir dönem gelip teknolojinin hızı karşında bir kenara atılıp boynun bükeceklerini, gün gelip parmakların tuşlarla bütünleşeceğini.

Teknoloji büyük bir hızla ilerleyip yazı araçları çoğalmaya devam etmekte.

Atalarımızın toprağa işaret parmağıyla çizgiler çizmesiyle başlayan bu serüven, çiviye, bambu kamışlardan kuş tüylerine, mürekkepli kalemlerden kurşunkaleme, daktilodan klavyeye devam etmekte olsa da kalem vazgeçilmez gibi geliyor bana. Çünkü düşüncelerin sonsuzluğu kalem tutarken dökülüyor beyaz kâğıtlar üzerine…