Kürsünün önündeki beyaz saçlı kadın

İçeriye girdiğimde dava başlamıştı. Hâkim, davacı filan ve davalı falan diye söze başlamıştı. Bizim davanın başladığını anladım. Dışarıda hava çok sıcak. Bayılacak gibiyim. Her ay bir kez ziyaret ettiğim bu salon bu gün üzerime üzerime geliyor.
Yıllar önce daha bir çocukken saat 13.00 ajansından sonra kulağımızı radyoya dayardık. Hâkimin sesi bu gün bile kulaklarımda; “Sanıklar bağlı olmayarak geldiler…” diyen. Bu mahkemede bağlı olmayarak alınan sanık yok. Bana göre vicdanlarda olan bir tutukluluk var.
Dava açık bir kanal olması gerektiği, 20 cm yükseltilen bir duvar ve davacı filanın kendini kanıtlama davası. Avukat her türlü hünerini gösteriyor. Bir kürsünün önünde bir hâkimin yanında. Gözlerim şaşkınlıkla beyaz saçlı siyah cübbesinin altından siyah şalvarına takılıyor ufak tefek kadının. Bir kez daha şaşırıyorum.
Gözlerimi kürsünün önündeki beyaz saçlı ufak tefek kadından ayıramıyorum. Önündeki kâğıtları karıştırıyor. Eline alıp havaya kaldırıyor. Hâkime yüksek sesle bir şeyler söylüyor. Kulak kesiliyorum; “Tanıklarımızda ikisi burada Ş. Bey ve durun bakayım.” Diyerek önündeki kâğıtları karıştırıyor ve devam ediyor; “H Bey yok o da değil R Bey buradalar dinletmek istiyorum.
Hâkim kısık gözlerle ona bakıyor; “Vaktim yok. Keşifte dinleriz.”
Avukat; “Ben sizinle konuşmuştum. Dinleyecektiniz. Burada hazırlar tanıklarım.”
Hâkim; “Ben mi sizinle konuştum?”
Avukat;” Evet siz konuştunuz. Ben size gelmiştim.”
Hâkim, hatırlamaz bir ses tonuyla; “Yok ya yüz yüze mi konuştuk?”
“Evet, efendim yüz yüze konuştuk.”
“ Hayır, tanıklarınız keşifte dinlenecek. Yaz tatili boyunca burada değiller mi?”
“Buradalar efendim.”
Avukat; “G yi de müdahil olarak teklif etmiştik. Onun kararını alabilir miyiz?”
“Tapudan yazı gelmedi koşullar oluşmadı.”
“G de orada kat maliki efendim. Zarara uğradı. Asli müdahil olmasını istiyoruz”
“Asli müdahil olmaz, feri müdahil olur. Geçen celsede istenilen paraları yatırdınız mı?”
“Evet, efendim yatırdık.”
“O zaman G feri müdahil olacak.”
O zamana kadar sessiz olan benim avukatım birden sesini yükselterek; “Bu davanın konusu bile belli değil. Neyin müdahili oluyor? Kat Mülkiyeti mi, Kooperatif mi? Kimin yetkisi hangi sınırlarda?”
Hâkim bir iki dakika düşündü ve gereği görüldü diye kararı yazdırmaya başladı.
Benim beynimin içinde dün yolda gördüğüm bir cümle dönüp durmaya başladı; “İnsan olmazsa doğa yaşar, doğa olmazsa insan yaşayamaz.”
Ben ise çiçek dikti, ağaç dikti, bitki dikti diye bu mahkemede yargılanıyorum Bir de vaziyet planında olmayan otoparka yağan yağmurlar sonucunda biriken sular yüzünden.
Kürsüdeki beyaz saçlı kadın işini muzafferce yaptığını müvekkiline göstermenin keyfini yaşayarak kürsüden ayrılıyor.
Karanfil kokulu evime dönüyorum sessizce ve şaşkınlıkla…