Kürt sorunu ve tırmanan şiddet

Mit ve PKK arasındaki gizli görüşme kayıtlarının internete düşmesi ile anlaşılıyor ki artık devletin içindeki egemen güçler de  Kürt sorununun silah ve baskı ile çözülemeyeceğini anlamış bulunmakta, zaten bu noktada zaman zaman gerek İmralı’dan ve gerekse Habur çıkışı ile hükümet kanadından bu eksene paralel yumuşak ve yapıcı mesajlar verilmeye çalışıldı.

Ama ne tuhaftır ki barış’a doğru yapılan her hamlede bu sürecin önünü tıkayacak saldırı ve sabotaj girişimleri hiç aralıksız devam etti.

Reşadiye saldırısı, Kastamonu olayı, Silvan baskını, kaçırılan asker ve sivil kamu görevlileri Siirt ve Ankara patlamaları ve bu sabaha haber merkezlerine düşen ve iki sivil yurttaşın yaşamını yitirdiği Batman olayı gösteriyor ki PKK içinde epeydir bilinen şahin kanadın gerek kandildeki hakim otoriteye ve gerekse “önderlik” diye tanımlanan Öcalan faktörüne rağmen bu eylemleri gerçekleştirmekte bir beis görmediği anlaşılmaktadır.

Bu dönemde yapılan tüm saldırıların KCK tutuklamalarına denk gelmesi de işin diğer ilginç taraflarından birsi olsa gerek, özellikle basına yansıyan görüşler de sivillere karşı düzenlenen bu saldırıların temelinde bu mantık yatığına işaret ediliyor.

Son Siirt saldırısının gerek Kürtler ve gerekse tüm kamuoyunca büyük tepki ile karşılanması ve özellikle Kürt siyasal hareketi ve siyasetçilerinin bu saldırıyı kınaması barış için umut verici bir gelişme olarak kabul edilmelidir.

Öte yandan Türk milliyetçilerinin bu hassas süreçte Kürt sorununun çözümü adına şiddet ve askeri yöntemlerden başka bir alternatifle ortaya çıkamaması acınacak bir durum doğrusu, 30 yıldır hep acı ve ölüm getiren yöntemlerin bundan sonra da farklı sonuçlar doğurmayacağı aşikardır.

Ortadoğu’daki gelişmeler ve son dönemlerde İsrail ve Suriye ile gerilen ilişkiler kamuoyunda çok farklı ve tehlikeli senaryoların dizayn edildiği şüphesi uyandırıyor insanlarda, bu dönemde PKK’nın etkisizleştirilmesi adına yapılması düşünülen kara harekatının doğuracağı sonuçları tahmin etmek güç değil, dağların taşların bombalanması ile artık bu sorunun çözülemeyeceğini, şiddetin şiddeti doğurduğunu, ve artık sadece kırsalda değil kent merkezlerinde de yaşamın hiçte güvencede olmadığının endişesi içine düşüyor insan.

Kürt sorununun çözülmeden PKK’nın bitirilemeyeceğini bu soruna paralel ortaya çıkan 29 Kürt isyanı bize göstermiyor mu?

Birlikte eşit ve kardeşçe yaşama dürtümüzün ne yazık ki giderek yok olduğunu görüyoruz, birbirimizden koptukça ve uzaklaştıkça bu kan akmaya devam edecektir, gerek Kürtler ve gerekse Türkler şiddet, ölüm ve teröre karşı ortak bir noktada buluşmadıkça ne yazık ki çözümden bahsetmek olası değil.