Kürtler ve sorun

Kürt sorunu.... Kürt sorunu... Kürt sorunu...

Yıllardır konuşulan, tartışılan, çözümlenemeyen, çözümsüzlük içinde kıvranan, kıvrandıkça canlar alan, kanlar döken en önemli ülke meselemiz....İktidarların çözüme yönelik yapay planları ile kimi zaman yatıştırılan, kimi zaman öfkeleri şaha kaldıran, ama bir türlü çözülemeyen mesele..

Aslında mesele varmıdır, varsa mesele nedir? Herkese göre yanıt farklıdır elbet. Bana göre yanıt: Evet kürt sorunu vardır. Hayatımın hiç bir döneminde ırkçı olmadım, insanları kendi arzusu dışında olan kan rengine göre değerlendirmedim. Ölçüm her zaman insani vasıflar oldu. Ama öyle günler yaşıyoruz ki, öylesine bölündük ki, kendimi mazlum tarafın yanında olmak zorunda hissediyorum. Kürtler (her ne kadar ırkçılık çağrıştıran bu kelimeden hoşlanmasamda kullanmak durumundayım), hiç bir zaman madur ve mazlum olmadılar bu ülkede. Ülkenin genel anlamda madur insanları hep oldu ama doğu ve güney doğuda yaşayan insanların maduriyetlerinin nedeni her zaman kendileriydi. İktidarlar bu ülkeyi hiç bir dönem tam anlamıyla refaha kavuşturamadılar ama kürtler (elbette tamamı değil ama çoğunluğu) her zaman devletin yükü oldular. Ülke için bir şeyler yapmak yerine isyanı, ırkçılığı seçtiler. Çalışıp, çabalamak yerine kaçakçılığı, yolsuzluğu seçtiler. Kendilerine eğitim götüren devletin okullarının bombalanıp, öğretmenlerinin öldürülmesine göz yumdular. Kendilerini korumakla görevli polise, askere kurşun sıkanlara çanak tuttular. Şimdi "mecburdular" itirazlarını duyar gibi oluyorum. Hayır efendim, mecbur değildiler.PKK adı altında bir örgüt gökten zembille inipte bunları yapmaya mecbur bırakmadı onları. Kimse kimseyi kandırmasın. Örgütü kendileri doğurdu, besledi, devlete silah sıkmasına yine kendileri destek oldu. "Ben kürdüm, Türk olmak istemiyorum" diyen üçyaşında çocuklar görüyorum çevremde. Hangi ana baba çocuğuna bunu öğretir doğar doğmaz, hangi ana baba çocuğunun eline PKK bayrağını tutuşturur çocukken, hangi çocuk oyun yaşında polis taşlar yüzünde maskeyle. Kürt analar, kürt babalar, kürt çocuklar..."Cehalet " diyecek şimdi bazıları. İç Anadolu köylerindeki, Karadeniz yaylalarındaki vatandaşta cahil, yoksul, aç... Ama hain değil. Cehalet başka, hıyanet başka... Cehaleti yenmenin yolu az çocuk yapmaktan, okumaktan, çalışmaktan, devletin uzanan elini kucaklamaktan geçer. Bölünme hayallerinin yerine, tek yürek olmaktan, TC vatandaşı olmayı kabul etmekten geçer. Bunları kabullenen Kürtler, Kürt kelimesini sadece ırkı temsilen kullandığımı anlayacak ve üzerlerine alınmayacaktır. Alınanlar ise ırkçılığı içinden söküp atamayanlardır.

" Türküm" keimesi benim için Türkiyeli olmak demektir, ırkımı ben seçmedim ama ekmeğini yediğim ülkeyi sevmek boynumun borcudur. Kürt sorunu denilen şey aslında benim sorunumdur. Kürtlerin hiçbir sorunu yoktur, sorun yaratan kürtler, ben ve benim gibi vatansever insanların sorunudur. Sorunun çözümü ise ayrı bir tartışma konusudur...